بے-بھَےناں آهو وےکھاں کاای گّل کهے
اُس رُّٹھڑے ےار مناون دی ۔
اُس لب نال هںساون دی
اُس مّتھے دے ول کھُلھاون دی ۔
اُس بھڑکی بھاه بُجھاون دی
تے بِجلی دے واںگ هساون دی ۔
تےگ دھرُو مِآنوں ٹھّگن(کّڈھن) دی
کِوےں آای دے مُوںهوں بچاون دی ۔
سُّتی سےج تے مَےں متوالی بھی
ےار مےهر کیتی راتیں آون دی ۔
ےار ول ول سدِآں نام کرم
سُن بات کریں من بھاون دی ۔
تےرے بھاگ سُهاگ جگاون دی
تے کھولھ تنی گل لاون دی ۔
مَےں اُّبڑھواهے نچوکی اُّٹھی
تکسیر بھی چِر لاون دی ۔
هَےدر آکھ اُس ےار دے بےلی نُوں,
کاای گّل کرے بکھشاون دی ۔۷۔
