مَےں بےایمان آں
تے مَےنُوں ِاس آپنی ڈاڈھی کھُوبی 'تے
ڈاڈھا مان اے
کِ بےایمان آں۔
جدوں وی وےلا اُه
ےاد کرناں تے مان کرناں
مَےں بےایمان آں
جدوں کِسے نے سی پهِلی
واری نجر جھُکا کے
تے مُسکرا کے
بڑی هی نرمی دے نال
مےرا ِاه هّتھ پھڑِآ
تے پھےر هَولی جِهی آکھ دِّتا
وے بےایمانا!
اُه بُّلھ کی سی جناب هِّلے
سی ٹهِنیآں توں گُلاب هِّلے
گُناه مر گاے سواب هِّلے
مُهّبتاں وّل سباب هِّلے
تے رُوه 'چوں سارے اجاب هِّلے
مَےں اُسے دِن توں هی بےایمان آں
کِسے وی پهِلی توں چںگی سَےا نُوں
جا وےکھنا واں تے
ڈول جاناں
لوکی کهِںدے نے بےایمان اے
مَےں بےایمان آں
مَےں هر جمانے دے
سّجرے تے نرواے سّچ نُوں
سلام کرناں,
تے دےکھناں واں
کِ کّلھ کی سی
تے اّج کی اے
گُوےڑ لااُناں واں
آاُںدی کّلھ دا
کِسے جمانے دے
ِاّکو سّچ دا هی تَوک
گل وِّچ مَےں پا نهیں سکدا
مَےں سوچ نُوں کيوں لگام دےواں
پسُو تے نهیں آں
مَےں تے بےکَےد هاں بُّلے واںگُوں
تے چَودیں تبکیں هَے سَےر مےرا
مَےں آپنے باهُو دا هاں پِآرا
کدم اگےرے کِوےں نا رّکھاں
مےرا سلامت اے ِاسک ےارو
مَےں بےایمان آں.........۔
مَےں بےایمان آں........۔
