هے تلوارے دّس مَےنُوں,
کَون سُّتے آن کے۔
کِّتھوں ٹُردا آيا هَے,
پَےڈِآں نُوں چھان کے۔
ِاس بھِآنک رات وِّچ,
لگدَے ِاهنُوں ڈر نهی ?
بھُّلِآ هَے راهی کوای,
ےا ِاس دا گھر نهی ?
ِاهدِآں پَےراں وِّچ,
کِتنے هی چھالے پاے نے۔
مناں مُوںهیں کںڈے ِاهدے,
آلے دُآلے پاے نے۔
روڑِآں دی سےج کی,
ِاهنُوں نهیں چوبھاں ماردی ?
کّکر وگدی پَون کی,
نهیں ِاهدا سینا ٹھاردی ?
زّرے زّرے مِّٹی دے,
ِاس نُوں کھا جانگے۔
مستے هواے اجگر وی,
مُوںه ‘چ پا جانگے۔
لهُو پینے شےر چیتے,
پاڑ کھاسن اےس نُوں۔
مست هاتھی سُور تے,
بگھِآڑ کھاسن اےس نُوں۔
چھوڑ کے سںسار نُوں ِاّتھے
کِاُں لُکِآ هوِااَے ?
ِاه ڈرِآ هَے جاں,
بھگتی 'چ جھُکِآ هوِااَے ?
کی ِاهنُوں آپنی جان دی,
زرا وی پرواه نهیں ?
کی هارِاَے جیون دی بازی,
هور کُجھ وی چاه نهیں ?
کَون اے کِس چیز دا,
بںدا ِاه بنِآ هوِااَے۔
جاما لیرو لیر اے,
پر سینا تنِآ هوِااَے۔
دروےش اے, فکیر اے,
جاں ڈاکُو اے کوای ?
ِاه بادشاه اے, باگی اے,
جاں لڑاکُو اے کوای ?
گّلاں سُن کے تےگ اُهدی,
پھُںکارن لّگ پای۔
آپنی هی نوک وّٹِآں نال,
مارن لّگ پای۔
مَوت دی رانی هاں مَےں,
کِرپان مےرا نام اے۔
چںگی ترھاں جاندا,
کُل جهان مےرا نام اے۔
مَےں تاں گَوتم دے سمےں توں,
گھُوک سُّتی هوای ساں۔
کھا رِها سی جںگ مَےنُوں,
جیںودی نا موای ساں۔
ِاس انَوکھے بیر نے,
اںمرِت پِلايا آن کے۔
ٹُںبِاَے جھںجوڑِاَے,
مَےنُوں جگايا آن کے۔
بِجلیآں دے جنم داتے,
هّتھیں مَےنُوں پالِاَے۔
کںبِاَے اںبراں دا سینا,
جد مَےنُوں اُچھالِاَے۔
ِاهدِآں هّتھاں دے وِچ هاں,
جد وی لِشکاں ماردی۔
زهِر دی بھری هوای,
ناگن هَے جِاُں پھُںکاردی۔
چیر دےواں بےریاے نی,
تَےنُوں آپنی دھار تے۔
لاه دےواں سِر تےرا,
مَےں آپنے ِاکو وار تے۔
پر تےرے تھّلے مےرا,
داتار سُّتا پِآ اے۔
دےش دا رکھوار,
سِرجنهار سُّتا پِآ اے۔
جِسدِآں پَےراں دے هےٹھاں,
بادشاهیآں رُلدیآں۔
جِسدِآں نَےناں ‘چوں نے,
برکتاں پایآں ڈُلھدیآں۔
جِهنے روںدی هِںد لای,
آپنا پِتا هَے وارِآ۔
جِهنے هّتھیں بےٹِآں نُوں,
مرن لای شِںگارِآ۔
نےزِآں دی نوک تے,
پلنا سِکھايا جِس نے۔
کھںڈِآں دی دھار تے,
چلنا سِکھايا جِس نے۔
لاش تک کے پُّتراں دی,
جو نهیں هںجھُو کےردا۔
آپنے پروار دے,
سِراں دی مالا پھےردا۔
چھوڑ کے سےجاں نُوں جِهڑا,
کںڈِآں نُوں پِآردَے۔
دےش دے آرام لای,
آرام جِهڑا واردَے۔
چمکَور دی گڑھی ’چوں ِاه,
للکار کے آيا هوِااَے۔
اجیت تے جُجھار نُوں ِاه,
وار کے آيا هوِااَے۔
وےکھ چِهرا ِاس دا,
هالی وی دمکاں ماردا۔
تےج ِاهدا وےکھ کے,
ٹُٹدا هَے دِل هںکار دا۔
جِهنے مِّٹی دےش دی,
خُون پا کے سِںجِاَے۔
روڑِآں تے کںڈِآں تے,
بدن آپنا پِںجِاَے۔
مان تَےنُوں دےن لای,
آيا هَے پَےںڈے چھاندا۔
ِاهدِآں پَےراں 'چوں,
ڈُلھِاَے خُون هِںدُستان دا۔
بس کر نا پُّچھ,
سُّتا رهِن دے ِاس بیر نُوں۔
جھُّک کے پرنام کر لَے,
ِاهدی ِاک ِاک لیر نُوں۔
کںڈِآں دے نال وِنّھے,
چرن ِاهدے چُںم لَے۔
پا لَے مُکتی آپنی,
ِاهدے دُآلے گھُںم لَے۔
رّج کے دیدار کر,
بھگوان سُّتا پِآ ای۔
اّج تےری گود وِّچ,
"تُوپھان" سُّتا پِآ ای۔
