بےشک هَےن هزار بلاواں دُنیآ وِچ
آواں, جاواں, جا کے آواں دُنیآ وِچ
کِاُں دِل چھّڈاں کِاُں گھبراواں دُنیآ وِچ
رون مِلے تاں وی مُسکاواں دُنیآ وِچ
بںدِآں نال بھری هَے دُنیآ نّکو-نّک,
پر هَے بںدا ٹاواں ٹاواں دُنیآ وِچ
زُلف گھٹاواں وےکھاں جاں دُکھیآں دے نَےن,
کِنّیآں نے دِل سوز گھٹاواں دُنیآ وِچ
پںڈت, بھاای آپ گُآچے پھِردے نے,
دّسے کَون تےرا سِرناواں دُنیآ وِچ
مےرے سِر 'تے چھاں هَے تےری رهِمت دی,
فانی دھُّپاں, فانی چھاواں دُنیآ وِچ
جھولی چُّکاں نُوں چُّک رّبا دھرتی توں,
بےشک لّکھاں بھےج بلاواں دُنیآ وِچ
اَوٹ پراای لَے کے راه وِچ اٹکیں نا,
بےشک جھُّلن تےز هواواں دُنیآ وِچ
هر ِاک مَےتھوں این-منااُای چاهُںدا هَے,
کِس کِس نُوں مَےں سیس جھُکاواں دُنیآ وِچ
روایآں نے غمگین گھٹاواں دُنیآ 'تے,
جھُّلیآں نے دِل سوز هواواں دُنیآ وِچ
ےار مےرے دا گھر هَے 'اُلفت' ِاه دُنیآ,
کِاُں ناں مُڑ مُڑ پھےرے پاواں دُنیآ وِچ
