دھُر کی بانیاےں ! دِلاں دیاے رانیاے نیں !
تےرے مُوںه لگام نا رهِن دےنا ۔
جِنّی بانی هَے کِرت دے پھلسفے دی,
نالے اُهنُوں بےنام نا رهِن دےنا ۔
ِاّکو باپ تے ِاّکو دے پُّت سارے,
هے روِداس مَےں پھِر دُهرا رِهاں هاں ۔
'بےگمپُرے' بارے تےرے گیت سارے,
ِاس رچنا دے وِچ سما رِها هاں ۔
ِاه نهیں دربار دِهُرِآں دا,
کِرتی-بھگت دا جِتھے سنمان نهیاَوں ۔
کِرتی-کامے نُوں نیچ چںڈال دّسے,
گُرُو گرںتھ کوای وےد- پُران نهیاَوں ۔
کِرتی براهمن دی جُّتی نُوں گںڈھ کے تُوں,
پُنّ لَے لِآ گںگا دے نهااُن ورگا ۔
بے-دوشی هرجوٹی چھڈااُن خاتر,
جےرا کر لِآ مرن مرااُن ورگا ۔
تےری رںبی نے بھرما دے بھےد پاڑے,
تےری سُوای نے لوکاں دے پھّٹ سیتے ۔
تےرے ٹاںکڑے نے لايا اجب ٹاںکا,
اّڈے راٹھاں دے چَوڑ-چُپّٹ کیتے ۔
کِرتی ِاّک جمات هَے جات نهیاَوں,
جاتی بھےد هَے هےج جنُّونیآں دا ۔
کُنّا وِچ گھُچّل کے ساف کیتا,
کالا چِّت تُوں مجھبی کانُونّیآں دا ۔
تےرے گیتاں 'چوں سمِآں نے سےدھ لَے کے,
سماں سوچنا کِرت ازادیآں دا ۔
کدے هواےگا هِںد دی هِّک اُّتے,
بےگمپُرا ِاّک پِںڈ آبادیآں دا ۔
