مےری بھَےن سوِتّریاے اج
کِاُں رونی اےں ?
ِاه تے سوک-سبھا نهیں کوای !
ِاه وِدوان کوی تے لےکھک
هر سُوبے نے چُن کے بھےجے
مِل بَےٹھے نے ِاس هال اںدر !
سنمانت کردے نے ِاه سبھ
ڈاِاس تے بَےٹھے تےراں نُوں
جِنھاں وِچوں ِاک تُوں وی هَےں۔
تَےنُوں وی سنمان مِلےگا۔
پھِر وی بھَےن سوِتریاے تُوں
روںدی اےں تے
نَےناں وِچوں نیر بها کے
مےرے ورگے ججباتی نُوں
اپنے نال رُآنی اےں کِاُں ?
اج تے نا رو اےس تراں تُوں
مےری بھَےن سوِتریاے اج
کِاُں رونی اےں ?
دو پںجابی نے تےراں چوں,
ِاس دی بهُت کھُسی هَے مَےنُوں ۔
ِاک پںجابن, ِاک پںجابی۔
اّچھا ? اّچھا !
تُوں ڈُّگر لوکاں دی جاای !
پھِر وی کوای پھرک نهیں هَے,
اُه وی هُںدے نے پںجابی۔
تُوں وی پںجابن لگدی اےں ۔
اُهیاَو چِهرا موهرا تےرا
نکس وی پهِراوا وی اُهیاَو
تے تّکنی پںجابن ورگی
پھرک بڑا تھوڑا هَے بھَےنے
پھرک هَے کےول کهِنے ماتر۔
ےودھا تے بلکار هَے جِهڑا
اُس ڈُّگر دی دھی هو کے تے
سِر-لتھ پںجابی سُورے دی
بھَےن چھُٹےری هو کے اےداں
اج دے دِن تُوں
کِاُں رونی اے ?
اج تَےنُوں سنمان مِلےگا ۔
تُوں جد بھاسن دےوےںگی تاں
گُوںج اُٹھےگا هال ِاه سارا ۔
سارا دےس سُنےگا اُسنُوں
واه-واه هووےگی سبھ پاسے۔
اےس کھُسی دے مَوکے تے تُوں
کِاُں رونی اےں ?
نا رو بھَےن سوِّتریاے اج
کِاُں رونی اےں ?
اّچھا ? اّچھا تاں تُوں اپنے
سهِتکار پتی دی تھاوےں
سنمانت کُرسی تے بَےٹھی,
نَےناں وِچوں نیر وها کے,
تپدا هِردا ٹھار رهی اےں !
اےداں هِردا ٹھر جااےگا ?
سوچ جرا مےری بھَےنے تُوں
اےداں تےرے دھُکھدے دِل توں
درد کِنارا کر جااےگا ?
ِاه دُکھڑے کهِراں دے دُکھڑے
ِاه رونے اُمراں دے رونے۔
ِاه گم دھُکھدی دھُونی واںگُوں
دھُکھدا هی رهِنا هَے بھَےنے !
ِاه دھُونی دھُکھدی رهِنی هَے۔
ِاه نهیں اَوس بھواکے واںگُوں
ِاکو وار جو مچ اُٹھدا هَے
جو هر ِاک نُوں راکھ بنا کے
پِّچھوں آپے بُجھ جاںدا هَے۔
ِاه ِاںج آپے مر جااےگا ?
تےرا هِردا ٹھر جااےگا ?
درد کِنارا کر جااےگا ?
نهیں بھَےنے اےداں نهیں هونی;
ِاه روناں اُمراں دا رونا,
چھڈدے تُوں ِاه رونا دھونا,
نا رو بھَےن سوِّتریاے اج
کِاُں رونی اےں ?
پی پردےس سِدھار گيا هَے ?
اےسے کارن رونی اے تُوں ?
کِاُںکِ تَےنُوں بِرهوں دےکے
جیاُںدے جی هی مار گيا هَے ?
پر اُسدا کی دوس هَے بھَےنے ?
ِاه تاں کُدرت دا بھانا هَے ۔
جو آيا اُسنے جانا هَے ;
ٹُٹ جانا گھڑِآ هويا;
جو جںمِآ هَے اُس مرنا هَے ۔
تُوں نایں کّلی ِاس جگ اںدر
هور بڑے رونے والے نے ۔
کوای اپنے نُوں روںدا هَے;
ےاد اپنے نُوں کردَے کوای۔
ےاد ستااُںدی هَے تاں اُسدا
دِل دُکھدا هَے, جی کھُسدا هَے ۔
بِهبل هو کے, گھاِال هو کے
اپنے دِل توں پُچھدا هَے اُه;
"کد آاےگا مےرا ماهی
جو هَے مےرے دِل دا مهِرم ۔
مےرے وِهڑے آاُںن لای اُه
کردَے کِاُں اےنی کوتاهی ?
درد نهیں کی اُسنُوں مےرا ۔
اُه مےرا همدرد رِها نایں ?
اُس سُهنے دے دِل دے اںدر,
کی هُن مےرا درد رِها نایں ?”
ِاه گل تاں مالُوم هَے اُسنُوں
مُڑِآ نهیں ِاک وار گيا جو ۔
انهونی تاں انهونی هَے ۔
مويا هويا جانی تےرا
هُن اُسنے نهیں پااُنا پھےرا ۔
کر لَے بیبی کرڑا جےرا
دُور اُسنے اکھیآں توں رهِنا ۔
هُن نهیں اُسنے آکے کهِنا;
“تَےنُوں مِلنے نُوں آيا هاں۔
تےرے دِل دی پھُلواڑی نُوں
مُڑ آباد کرن آيا هاں ۔
مےرے ساجن دِل دے مهِرم ۔
کِاُں روناں اےں مَےنُوں اےداں ?
آه لَے مےرا درسن کر لَے
پِآس مِٹا لَے اپنے دِل دی
اپنی کھالی جھولی بھر لَے !"
پر بھَےنے ِاه هَے انهونی !
کَون آيا تے کَون آاےگا ?
کِهڑا مُڑ پھےرا پااےگا ?
ِاه انهونی هَے پر پھِر وی
ِاهیاَو تےری آس بنےگی,
ِاهیاَو هُن دھرواس بنےگی ۔
پِر پردےس سِدھايا جِهڑا
اُسنے نایں هُن واپس آاُنا,
تےرے گھر نایں پھےرا پااُنا,
هُن نایں اُهنے اےدھر بھاُنا:
مُکھ مُڑ کے نایں اَوس وِکھااُنا ۔
جے دُنیآں دی ریت اےهی هَے;
جے اےداں کُڑھنا هَے سبھ نے;
جے هر ِاک دا دِل دھُکھنا هَے;
جے چلنا هَے گم دا چّکر;
جے هر دِل هَے جکھمی هونا
تےرا مےرا تے سبھنا دا ۔
جےکر تُوں کّلی نایں اےداں ۔
تاں اج دے دِن مےری بھَےنے
نَےناں وِچوں نیر وهاکے
مےرے ورگے ججباتی نُوں
اپنے واںگ رُآ نا اےداں
تاں جو تَےنُوں پُچھ ن سکاں مَےں :
‘مےری بھَےن سوِتریاے تُوں
کِاُں رونی اےں ?'
هاں هاں ِاه وی ٹھیک کِها تُوں
هںجھُو دھو دےںدے نے دِل نُوں
گم دی مَےل کھلےپڑ بن کے
دِل دے اُّتے جم جاںدی هَے,
هںجھُو اُسنُوں دھو دےںدے هن ۔
پر رهِ جاںدَے جِهڑا هںجھُو
سوگ منااُنے والے دِل وِچ
اُه نُکسان بڑا کردا هَے ۔
دِل نُوں هیرا کهِںدے نے سبھ
اُدھر هںجھُو وی هیرا هَے ۔
چھوٹا جِنّا هَے ِاه بھاوےں
پر ِاه هیرے دا ٹُکڑا هَے۔
هیرا هیرے نُوں کٹدا هَے
اےس لای اُه چںگا هُںدَے
جو هںجھُو باهر آ جااے ۔
جے دِل توں باهر نا آيا
هںجھُو دِل نُوں چیر داےگا۔
اُںج وی دانے پھرمااُںدے نے :
“جے هںجھُو باهر آ جااے
دِل هو جاںدَے هلکا پھُلکا
بوجھ نهیں پھِر اُستے رهِںدا
کوای وی اُلپھت دے گم دا۔
هالت هو جاںدی هَے اےداں
جِّداں جور دی بارس پِّچھوں
ٹھںڈ-ٹھںڈھااُلا هو جاںدا هَے۔”
اےسے کارن جے رونی اےں
مےری بھَےن سوِّتریاے تُوں
تاں وی نا رو !
ِاه تاں سچ هَے مےری بھَےنے
بھُل نهیں سکدا اپنا پِآرا !
پِآرا وی اُه جو سی پِآرا
پِآرے پِآرے لوکاں دا تے
جِسدے دِل وِچ ِانساناں دی
سےوا دا ججبا سی تے جو
دُوجے نُوں سُکھ دےن لای سی
آپے دی کُربانی دےںدا۔
اےهو هی جیون هَے بیبی
جو جِاُںدا هَے دُوجے کھاتر
اُسدا جیون لےکھے لگدَے ۔
لالی دجے دے نَےناں دی
رڑکے جِسدیآں اکھیآں اںدر
دُوجے دے دُّکھاں نُوں جِهڑا
اپنا هی دُکھ سمجھے تے جو
آپا گھول گھُمااُںدَے اپنے
لوکاں کھاتِر بولی کھاتِر
بولی وی تے ماں هُںدی هَے ۔
جِهڑا ِاس توں مُنکِر هُںدَے
اَوس کپُّتر دا کی جینا۔
جو ماں دا نهیں پُّتر پِآرا
جِسنُوں ماں دا درد نهیں هَے
لوکاں دا ‘همدرد' نهیں تے
جِهڑا توتا چسمی کردَے۔
ماں دی ساںجھ گواکے کهِںدَے
“جد ماں مےری کُجھ نهیں لگدی
تاں ِاه مےرے بھاای کاهدے ?"
کَون کپُّتر نُوں رواےگا ?
تُوں هی دسدے مےری بھَےنے ۔
کَون کپُّتر نُوں رواےگا !
روںدا هَے سارا جگ اُسنُوں
جِسدے دِل وِچ لوک بھلاای
تے ساںجھاں دا ججبا هُںدَے۔
پر جو هَے سی اپنی ماں دا
سّچا پُّتر, سّچا سےوک
کِّداں بھُلےگا اُه پِآرا
تَےنُوں مَےنُوں تے سبھناں نُوں ۔
اُه نهیں بھُلنا, اُه نهیں بھُلنا۔
پر پھِر وی اج رانی بھَےنے
ڈولھ نا اےس تراں تُوں اپنے
نَےناں وِچوں پانی بھَےنے ۔
رونی اےں تُوں اےس تراں تے
مےرے ورگے ججباتی
اپنے نال رُآنی اےں کِاُں ?
مےری بھَےن سوِّتریاے تُوں
کِاُں رونی اےں !
مےری گل منّےگی بھَےنے ۔
پِآرے کارن رو نا اےداں ۔
گم دی چّکی جھو نا اےداں۔
بھَےنے ! ِاسدے اُلٹ سگوں تُوں
اُسدی ےاد چھُپا لَے دِل وِچ ۔
اُسنے نهیں مِلنا هُن تَےنُوں
اُسدی سےج سجا لَے دِل وِچ ۔
بھٹکن مِٹ جااےگی تےری
اُسدا وےس وسا لَے دِل وِچ۔
لوکاں دا اهِساس سی اُسنُوں
ِاه اهِساس وسا لَے دِل وِچ ۔
تےرا دُکھ گھُلمِل جااےگا
لوکاں دا دُکھ پا لَے دِل وِچ ۔
جینا مرنا لوکاں کھاتر
اےهی چےٹک لا لَے دِل نُوں
اےهی مِسن بِٹھا لَے دِل وِچ ۔
کںم کرنا هَے, کںم کرنا هَے
ِاهی بنت بنا لَے دِل وِچ۔
پر ِاه گل وی چےتے رّکھیں
دردا دا اںبار بنے جد
تے دُکھ بھُّلن کھاتر کوای
ناجک دِل تے بھار رهے جد
دِل دا روگی بن جاںدا هَے۔
پَے جاںدا هَے مںجے اُّتے
پُورا سوگی بن جاںدا هَے۔
کُجھ کُ سماں لگدا هَے اُسنُوں
ٹھیک تبیات کرن لای تے
کھترا رهِںدا هَے ِاه اُسنُوں
پھےر نهیں کںم کر سکدا اُه
جِنّاں پهِلاں کر سکدا سی۔
تاں تے سهِج اوسسا کھاتر
سِّدت گم دی گھٹ کرنی هَے ۔
بهُتا رونا وی چںگا نهیں۔
تاں هی تے کهِںدا هاں نا رو
مےری بھَےن سوِتریاے تُوں
کِاُں روںنی اے ?
