بھلے چُفےرے بھیڑ چوکھےری, ِانساناں دا کال نی مااے ۔
من دے شیش مهِل وِچ لٹکن جالے پالو پال نی مااے ۔
بھُّکھ پھنیار دے ڈںگے ماپے, چُّپ-چُپیتے کبریں لهِ گاے,
تُّر گاے چھّڈ وِلکدے روںدے, نِّکے نِّکے بال نی مااے ۔
کوای تاں ڈلکاں ماردا سںجھ وی, تےری گُدڑی وِّچوں نِکلے,
لَے کے هّتھیں چںد انوکھا تُوں وی کدی اُچھال نی مااے ۔
تُوں گُنوںتی انکھی سوهنی, ڈاڈھے مِّٹھڑے بول نے تےرے,
سمجھ نا آوے اَےڈی کوجھی, سانُوں تےری چال نی مااے ۔
کِسے نا پالی ساںجھ دُکھاں دی, کِسے نا درد هںڈھايا,
آپے سےکی بَےٹھ اساں تے, هّڈاں دی اّگ بال نی مااے ۔
