بےبل گرمی دے نال سںسار هويا,
سُورج دھرتی تے اّگ ورسا رِها سی۔
پّتھر پںگھر کے پربت هِمالِآ دے,
جِوےں لاوا کوای وهِںدا جا رِها سی۔
بچن لای ِاس اّگ دی لُوا کولوں,
کی کی امل ِانسان کما رِها سی۔
کوای ول کشمیر دے جا رِها سی,
کوای مڑھی اںدر ڈےرے لا رِها سی۔
اَےس کهِراں دی گرمی دی لُوا اںدر,
پںچم پاتشاه کَوتک وِکھا رهے نے۔
تپدی رےت پوا کے بدن اُّتے,
ٹھںڈ وِّچ سںسار دے پا رهے نے۔
دھُکھ پای اّگ جد ایرکھا دی,
سینا چںدُو هںکاری دا بل اُّٹھِآ۔
بھری هوای پھِر شُوکدی ندی اںدر,
زور مار کے واںگراں چھل اُّٹھِآ۔
گھڑی مَوت دی دِلوں وِسار دِّتی,
اُسے گھڑی اںدر پلو پل اُّٹھِآ۔
بھُبکاں ماردا مُّچھاں نُوں وّٹ دےںدا,
بدلا لَےن لای گُراں دے ول اُٹھِآ۔
هو کے مست هکُومت دے نشے اںدر,
نال گُراں دے ٹاکرا لان لّگا۔
نِکلی هوای زُبان 'چوں گّل آپنی,
پھِر اُه پرت کے ِاںجھ منوان لّگا۔
لوه لال کروا کے ِاّک پاسے,
دُوجی ترف پھِر رےت تپا دِّتی۔
بھاںبڑ بال کے اّگ دا وِّچ چُّلھے
اُّپر پانی دی دےگ چڑھا دِّتی۔
تپدی هوای پھِر اّگ دی لوه اُّتے,
پھڑ کے رّب دی جوت بِٹھا دِّتی۔
کڑچھے تپدی رےت دے بھر بھر کے,
اُّپروں اّگ دی ورکھا ورھا دِّتی۔
چھالے پَے گاے اےدھر شریر اُّتے,
اُّدھر هويا نا اتِآچار توں بس۔
وِّچ اُبلدی دےگ بِٹھا کے وی,
کیتی چںدُو نا اجے هںکار توں بس۔
خُونی فِلم دا ِاس ترھاں سین تّک کے,
میآں میر وی نیر وهان لّگا۔
آ کے کرودھ وِّچ اّکھیآں لال کر کے,
کلا سُّتیآں هوایآں جگان لّگا۔
کںم لَے کے سِّدھیآں شکتیآں توں,
دِّلی نال لاهَور ٹکران لّگا۔
اُه کهِر دا ِاّک "تُوپھان" بن کے,
نال ِاّٹ دے ِاّٹ کھڑکان لّگا۔
ِاّداں وےکھ کے ستِگُرُو هّس بولے,
بھانا ستِ کرتار دا من ساایں۔
تپش سارے سںسار دی مےٹنے لای,
اساں اّگ وِّچ ساڑنا تن ساایں۔
وےکھ هال ساڈا اُهدی ےاد اںدر,
نَےن هںجھُوآں دی چھهِبر لاںودے نے۔
چاترِک تڑفدا اے جِوےں مےگھ باجھوں,
ایکر گھڑی وی چَےن نهیں پاںودے نے۔
