بھاوےں لهُو وی دےناں پَے جااے, کرے اُجالا کوای تے ۔
هور نهیں تے ِاک اّدھا هی دیوا بالے کوای تے ۔
وےلے دے فِراَون دے اّگے, هّک دا کلماں آکھن لای,
هوٹھاں اُّتے چُّپ دے لّگے, توڑے تالے کوای تے ۔
دِل دی اےس کِتاب دے ورکے, کد تّک خالی رهِنے نے,
ِاهناں اُّتے پِآر دے لِکھدا, لفز نِرالے کوای تے ۔
اّج وی جھُوٹھاں دی نگری وِچ, لوڑ کِسے سُکرات دی اے,
اّج وی آپنے هّتھیں پیوے زهِر پِآلے کوای تے ۔
جِاُںدِآں بھاوےں سُّک مويا واں, چنّ دے چِّٹے چانن نُوں
پر هُن 'آسِف' چاهُناں, کبرے دیوا بالے کوای تے ۔
