بھولے پںچھی بے پر هُںدے جاںدے نے ۔
بستی والے بے گھر هُںدے جاںدے نے۔
مَےں نا اپنے سِاراں تے ِاتبار کراں,
مےرے کولوں مُنکر هُںدے جاںدے نے ۔
ےاداں کی! دو چار مُرّسا گجلاں دے,
ساوے پیلے پّتر هُںدے جاںدے نے ۔
سُپھنے وِچ کی چڑدا سُورج وےکھ لِآ,
سارے کھاب اُجاگر هُںدے جاںدے نے ۔
تاںبا-تاس جمین ِاه نیلا کّچ اسمان,
ِاک دُوجے توں نابر هُںدے جاںدے نے۔
اےس ورے وی هوای نا برسات اجے,
کھےت کھُسی دے بںجر هُںدے جاںدے نے۔
آ وی جا کِ تےرے کھاب کھِآلاں دے,
سارے گُںچے پّتھر هُںدے جاںدے نے ۔
اپنا اسل پچھانن تاں ِاک دُوجے توں,
سارے لوک نِچھاور هُںدے جاںدے نے
