(هاراں دی اُداسی پِّچھوں جاگِآ سِدک)
اّج نویاُں نویں پچھان مِری,
تّک ! بھرِآ مےلا جان مِری !
ِاه راه نے لںگھے نبیآں دے
ِاتھے کِّسے تّتیآں تویآں دے
ِاتھے هَوکے سُّتِآں کویآں دے,
سُںم کھڑے تھلاں دے سینے وِچ
ساه رگ هَے لهُو-لُهان مِری—
اّج نویاُں نویں پچھان مِری,
تّک ! بھرِآ مےلا جان مِری !
مواے پُّت سبھراواں, ن چَےن وو,
سُںنجے دِهُں, تے دھُّکھدی رَےن وو,
ڈُوںگھے ساه مُهںمد دے وَےن وو,
ِاه باج تِرے دی هُوںگر هَے
دی اّج هو گای تےگ ویران مِری-
اّج نویاُں نویں پچھان مِری,
تّک ! بھرِآ مےلا جان مِری !
ِاهناں پیلے پّتراں چھُریآں بن
جا ڈھک لاے مےرے کھُون دے رن
اّج کھالی روهیآں هو گاے ون-
مِرے سُںنجے هّتھ پھکیر هواے
چھِپ سُورج کںڈ چھُپان مِری-
اّج نویاُں نویں پچھان مِری,
تّک ! بھرِآ مےلا جان مِری !
مَےںڈا اّدھ-وِچکار ایمان وو,
روه-بھری بےادب اجان وو,
هںجھُو کےردی نجر رکان وو.....
هاں, ِاه وی راه دروےساں دے
اّج تُرس تے تُںد جبان مِری !
اّج نویاُں نویں پچھان مِری,
تّک ! بھرِآ مےلا جان مِری !
مُرسد وِنّھِآں هّک دی چاںگ نے
مِهنے-ماردی دھُّکھدی ساںگ نے,
تارے کھڑے دروےساں دے واںگ نے,
بےادب هواے جد آکھِر وِچ
گّل کرسن کِوےں ایمان مِری-
اّج نویاُں نویں پچھان مِری,
تّک! بھرِآ مےلا جان مِری۔
هںجھُو-کےردا هرکھ اّج چُّپ هَے
هرِآ-بھرِآ پھکیر دا دُّکھ هَے,
کںدھی آکھری هسر دی رُّکھ هَے,
جد هرا-کچُور هی آکھِر هَے
تد لبھدی هُکم اجان مِری—
اّج نویاُں نویں پچھان مِری,
تّک! بھرِآ مےلا جان مِری !
ِاه بھرِآ بھرِآ مےلا جان مےری
ِاتھے چمکے تےگ مهان مِری
ِاتھے ِاّکو ِاک اُڈان مِری—
ِاتھے ِاّکو ِاک هَے ارج مِری
ِاتھے ِاّکو ِاک جبان مِری—
اّج نویاُں نویں پچھان مِری,
تّک ! بھرِآ مےلا جان مِری !
بےکدر سهِر وِچ جان مِری !
ِاتھے ِاّکو ِاک پچھان مِری,
تّک سُورت وِچ گھمسان مِری,
جاں نبی هی مےرا آکھِر هَے
جاں چڑھی نبی نُوں پان مِری-
اّج نویاُں نویں پچھان مِری,
تّک ! بھرِآ مےلا جان مِری !
ِاه سهِر اّلا دے مارے نے,
ِاه در-درواجے هارے نے,
چُّپ پھِرن پاے ونجارے نے,
جّگ والے چُّپ دے ونج گھِرے
لّبھ سُورت لَےن تُوپھان مِری—
اّج نویاُں نویں پچھان مِری
تّک ! بھرِآ مےلا جان مِری !
اّج سِکھر دُپهِر بے-ترج کوای,
ِاس مےلے دے وِچ ارج کوای,
تےرے کرم توں اّگے مرج کوای,
سِر پھّکراں باج پِآرے دا
بھُّکھ بنے پَےڑ گھمسان مِری—
اّج نویاُں نویں پچھان مِری,
تّک ! بھرِآ مےلا جان مِری !
سُںم تھںمھ کھڑا اسمان نُوں
تِرے سرب لوه دے تان نُوں
کِسے سِکھر دُپهِر دے وان نُوں,
تھّل واںگ دھنُس دے ٹُّٹے آ
تے مُرسد نالوں تان مِری—
اّج نویاُں نویں پچھان مِری
تّک ! بھرِآ مےلا جان مِری !
جو ماهی بکھسے ساه لوکو
گاے ٹُّٹ مُرید دے راه لوکو
وِچ رن گُجرات دے آ لوکو,
اُس کڑے پھرےب 'تے کهِر پوے
جِس کوهی اُمر جوان مِری—
اّج نویاُں نویں پچھان مِری
تّک ! بھرِآ مےلا جان مِری !
ِاک بُّلھے کول سُآل مِرا :
“دّس ! کِهڑا کھُونی سال مِرا ?
تَےں رمج کِهو جِها تال مِرا ?”
تَےنُوں ساه هُسَےنا ارج کراں
دے وِچھڑی جو کِرپان مِری -
اّج نویاُں نویں پچھان مِری,
تّک ! بھرِآ مےلا جان مِری !
مےرا تّتی توی 'تے ساه بلِآ,
لّکھ ناد دے سهِر وسا بلِآ,
جِوےں هُکم دا آکھری تاا بلِآ,
چھّڈ اںتم راه تے پھّکراں نُوں
کر تُر گِآ ِاک سںنجان مِری-
اّج نویاُں نویں پچھان مِری,
تّک ! بھرِآ مےلا جان مِری !
مَےںڈے نَےناں دی سام نُوں 'واج پای
مَےںڈے دِل-کُهرام نُوں 'واج پای
مَےںڈے اُهیاَو هی هان نُوں 'واج پای,
کھڑی سِدک نِبھان نُوں پّتناں 'تے
بنّھ کپھن جِںد رکان مِری-
اّج نویاُں نویں پچھان مِری,
تّک ! بھرِآ مےلا جان مِری !
