ساوے سرکڑِآں دے بُںبل
نُور واںگ تھّراون,
چھِپدے سُورج دے پرچھاوےں
چُںمھ چُںمھ کے مُڑ جاون۔
پیلے پّتر; ندیآں وّگن;
ن اّکھیآں وِچ پانی !
کِس نُوں پںچھی نُوں دےن سُنےهے
دُور دُراڈے هانی ?
تھل وِچ پَےڑ چِراں توں موای
ڈاچیآں دا من بھرِآ۔
بےگھر ساه, ن کھںبھ بےگانے,
تھل کوای بھےد ن جرِآ۔
سُوهے وےس اُمر جو کیتے,
کَون ? کِنھاں دے پّلے ?
باگاں نے وی کُجھ رںگ بنا کے
بنباساں وّل گھّلے۔
ڈِّگے کھںبھ رےت 'تے لّکھاں
پھڑ سمِآں دے سااے۔
اںبر ندیآں نے راه بھےجے,
مرن سوار تِهااے !
پردےساں دے وےس ن بھاون
ن کو بھلا وسےرا۔
پرلوں توں وی پار کِتے جا
بلدا ساه کوای مےرا۔
پّتجھڑ دے پّتراں وِچ سُّتے
موه ماواں دے جانے۔
چِراں توں چھُپے سںگھنی چھاوےں,
کُجھ بنباس پُرانے۔
چڑھے وهِن هڑھاں دے جِسدی
ساںبھ سکے ن ےاری
ادھرَےنی نُوں چنّ ول اُمھلے
بھکھ جو نَےن اُڈاری,
پّتجھڑ دے بلدے پرچھاوےں
اُهیاَو هےک لِآون
پُنِّآں جهے بُںبلاں دیآں پلکاں
اُڈدا سُپن چھُپاون۔
اںدھ غُبار ےُگاں دا تولے
پّت نِمانا کوای,
اَودر رهے مجاراں دے وّل
نجر گای جو, موای۔
جھِںم جھِںم رَےناں دُوروں دُوروں
جُگنُوں کوای بُلاون۔
هڑھاں واںگ چھلکدے پَےںڈے
پراں نال چھُه جاون۔
چھِن پل رُلے کھار دے سینے
کٹک مهِک دا وّجے,
کھوایآں چِراں دیآں ڈںڈیآں دی
اَےپر دھُوڑ ن لّبھے۔
کاپھلِآں دیآں دھُوڑاں لّتھیآں
چڑھ چڑھ باگاں کولے
بھےد اںباں دی گُوڑھی چھاوےں
تھرهر جُگنُوں کھولھے۔
بھاری چرکھ ٹُّٹن دے پِّچھوں
گوراں دا پرچھاواں !
رُلیآں دھُوڑاں 'تے وی وّگن
ِاکراراں دیآں 'واواں۔
گھُّٹ لِآ نھےراں نے چڑھ کے
بھےد پُرانا ےارو !
بِآس پّتن وّل ِاس پّتجھڑ وِچ
مُڑو کدے اسوارو۔
