بُجھدا بُجھدا بُجھ گِآ سُورج چانن گںڈھ ولھےٹی
ساگر 'تے آ نِسل هوای دھُںدلی شام سلےٹی
وگ وااے ! اَو آگِآکاری بادبان ! تن جا تُوں
مےرے هےٹھ اُبلدے ساگر ! شاں شاں شور مچا تُوں
دُور پرے پَےںدا هَے اُجلی دھرتی دا لِشکارا
مےرے دِل دی دھڑکن بنِآ ٹُونےهار کِنارا
مَےں ےاداں دے شهُ وِّچ لّتھا لهِرن تاںگھاں سِّکاں
دِل نُوں تُنکے وج وج جاںدے رُوه نُوں پَےںدیآں کھِّچاں
مَےں مُڑ بھاںبڑ بن کے مّچِآ, اّکھیاَوں نیر وهاواں
ِاک پل اُّڈاں مستی اںدر, ِاک پل گوتے کھاواں
سِر اُتے مںڈلااُںدے سُپنے دے مَےں نکش پچھانا
ےاد جھروکھے وِچوں جھاکے انّھا ِاشک پُرانا
نال جاگیآں سبھے پیڑاں, نال هی سبھے کھُشیآں
سِر چُّکِآ بھرمااُو ریجھاں, آساں درداں بھریآں...
وگ وااے ! اَو آگِآکاری بادبان ! تن جا تُوں
مےرے هےٹھ اُبلدے ساگر ! شاں شاں شور مچا تُوں
ٹھِلھ جهازا ! لَے چل مَےنُوں دُور دُمےلاں وّلے
جِتھے کپٹی ساگر هواے پھِردے پاگل جھّلے
پر اُهناں دِلگیر کںڈھِآں وّلے مُوںه نهیں کرنا
دھُںد-گلےپھے مےرے وتنوں دُور دُور هی ترنا
اَوس دےس توں جِّتھے مےرے جزبے سُّچے سّچے
پهِلی واری اّگ وےگ دی بن کے لٹ لٹ مّچے
جِتھے کومل-کلا دےویآں رهِمت دے وِچ آایآں
لُک چھِپ کے سن مےرے اُّتے اُه هّسیآں مُسکاایآں
جِّتھے جھّکھڑ رهے جھںبدے رات دِنے زِںدگانی
ِاںج سمےں توں پهِلاں مےری اُجڑی مست جوانی
ِاک کھُشی اُڈدے پںچھی دا سايا بن کے آای
اتے سدیوی زالم پیڑا مےری جھولی پاای
نو-انُبھو دا کھوجی بنِآں, هو کے مَےں مزبُور
وتن مےرے مَےں چھڈکے تَےنُوں, تَےتھوں بھّجِآ دُور
پل-چھِن-اُمر جوانی وےلے پل دو پل دے ےارو
مَوج مےلِآں دے چاهوانو مےرے واکفکارو
تُر چّلِآ هاں چھّڈ تُهانُوں راجدان جو مےرے
جِنھاں نال گُناه دے کیتے ساںجھے بھےت بتھےرے
جِنھاں پِآر-وِهُوناں اُّتے سدا واردا آيا
سُکھ, آزادی, مهِما آپنی, دِل دا چَےن گُآيا
مےرے بےوفا هانیاَوں سبھ نُوں بھُل بھُلا کے
چلِآ هاں مَےں مَوج بهاراں پِچھے چھڈ چھُڈا کے
اَے پر دِل دی پیڑ پُرانی کد سَوںدی کد مردی
کوای وی تدبیر نا ڈُوںگھا پھّٹ ِاشک دا بھردی...
وگ وااے ! اَو آگِآکاری بادبان ! تن جا تُوں
مےرے هےٹھ اُبلدے ساگر ! شاں شاں شور مچا تُوں
