بُلھاں 'تے جد هاسا هُںدَے,
دِل وِّچ رو لَےںدے نے لوک ۔
اّج تاں ےارو هر گھٹنا دے
متلب دو لَےںدے نے لوک ۔
پّلے تےرے ٹھیکریآں نے,
کِس دا مانےںگا تُوں ساتھ,
کول جِدھے چاںدی دے سِّکے,
اُس دے هو لَےںدے نے لوک۔
چھّڈ سپھَےدی اج دے لوکیں,
رںگاں پِّچھے دَوڑے جان,
اپنا گھر رںگن لای,
مِّٹی لهُو 'چ گو لَےںدے نے لوک ۔
اںتر هَے تاں ناواں دا هی
گاواں تے مّجھاں وِچکار,
رامچَونیآں نُوں بھاڑا پا کے
چو لَےںدے نے لوک ۔
نیںد هںڈھاون والے لوکو,
کِںج پھڑوگے کاتل چور,
راتیں کر کے کھُون,
سُبھا نُوں وستر دھو لَےںدے نے لوک ۔
مِرجا بھےجو ‘کےسی' اےتھے,
نهیں پَےنی راںجھے نُوں کھَےر,
وےکھدِآں کوای مُںدراں والا,
بُوهے ڈھو لَےںدے نے لوک ۔
