ِاّک وار دی گّل سُناواں
بڑے ٹھرھںمے نال۔
ِاّک آدمی وِهلا رهِںدا,
نا کردا کوای کار۔
دِنے-رات اُه رُّجھِآ رهِںدا,
پیون وِّچ شراب۔
جُوآ کھےڈنا آدت اُهدی,
بنے جُآری ےار۔
دِنے-رات اُه جُوآ کھےلے,
بن کے بهُ هُشِآر۔
ِاّک دِن بّچيو جِتے اُهنے,
دمڑے کای هزار۔
اُسدے جیون دی بگیآ وِّچ,
آ گای نویں بهار۔
هو گاے پر کںگال اَوسدے,
باکی مِّتر ےار۔
اُنھاں نُوں نا جرا وی بھاای,
هوای آپنی هار۔
اُنھاں سوچِآ کھوه کے مايا,
ِاس نُوں دےایاے مار۔
دھوکھے نال اُهنُوں لَے کے پهُںچے,
جںگلاں دے وِچکار۔
پر اُس بھلے لوک دے دِل وِّچ,
نا سی کوای وِچار-
کِ اُس دے مِّتراں نے اُسنُوں,
سّچیں دےنا مار۔
جںگل دے وِّچ جا کے مِّتراں,
کھِّچ لای تلوار۔
پهِلاں مال کھوه لِآ اُس توں,
پِّچھوں دِّتا مار۔
اُس نے کھّٹِآ کی جُواے 'چوں,
هو گِآ تارو-تار۔
اُّگھ-سُّگھ نا نِکلی اُسدی,
بھُّل گِآ سںسار۔
