دھنّ-دھنّ دشمےش پِتا تُوں دھنّ تےری کُربانی۔
واه گُجری دی کُّکھوں جااے سِّکھ دھرم دے بانی۔
زُلم دا سّتِآناس کرن لای هّتھ تلوار اُٹھاای۔
پںج پِآرے ساج تُساں نے سِّکھ کَوم بناای۔
دھنّ هَے تےری سِّکھی پاتشاه ِاهدے کںم لاسانی۔
ڈُبدی جاںدی هِںد کَوم دی پّت نُوں تُساں بچايا۔
ماں-باپ تے چهُں پُّتراں نُوں دےش دے لےکھے لايا۔
آپنا سبھ کُجھ وار تُساں نے تّکی نا کدے ویرانی۔
تن-من تے دھن لا کے زُلم دا نام مِٹايا۔
چهُں پُّتراں دی چھاتی اُّتے سِّکھی مهِل سجايا۔
دُنیآں وِّچ دشمےش پِآرے نا تےرا کوای سانی۔
تےری تّک کُربانی داتا من-مستک جھُک جاںدا۔
چِّتاں وِّچوں اُوچ-نیچ دا جھےڑا وی مُک جاںدا۔
تاهیاَوں گااُںدا پِآ بهونا تےرے گیت جُبانی۔
