پھّپھا آکھدا پھےر فکیر هوایاے, پهِلے هںگتا-بُرج نُوں ڈھاه لایاے ۔
ےاد رّکھیاے ےار اخیر تاایں, ےاد رّب دی باجھ نا ساه لایاے ۔
سںگ چھّڈیاے بُتپرستیآں دا, ِاکو پکڑ خُداِا دا راه لایاے۔
پھےر نال مشُوک پریت کریاے, پهِلے زِںدگی گھول-گھُما لایاے ۔
ےاد رّکھیاے ِاک پرماتما نُوں, جان مِّتھِآ جگت بھُلا لایاے ۔
جان هُںدِآں جیاَوںدے مر رهیاے, زرا جیںودے خپھن هںڈھا لایاے ۔
جِگر جیونا نال پِآس مويا, ِاس نُوں آبهےات پِلا لایاے۔
بںدے ِالم دے پڑھن دا فَےز اےهو, جےکر اےس دا امل کما لایاے۔
دِّتی جیبھ کرتار نے بولنے نُوں, زرا گیت گوبِںد دے گا لایاے ۔
نَوبت جان تُوں آپنی زِںدگی دی, بھاوےں کےتڑے روز وجا لایاے ۔
کھےت جان سریر تے نیر شاںتی, وِّچ برهم دا بیج بِجا لایاے۔
تےرا جیاَو جانی گرِفتار هويا, کرکے سںت وکیل چھُڈا لایاے۔
وگے ِاشک-پرےم دی گںگ نےڑے, زرا چُّبھیآں مار کے نھا لایاے۔
دےا سِںگھ نا سادھنا باجھ سادھُو, بھاوےں کےتڑے بھےکھ بنا لایاے ۔
