پَےڑ اساڈی لَے گِآ, تُوں هسر دے ونّے,
در-درواجے سُّتِآ, مےری نجر ن منّے۔
ارج کرےںدی نار هِّک
وِچ کھلکت تےری,
دُور ن جاویں سوهنِآں
پا کهِر دی پھےری,
مّچدے وال 'تے آن کے, کوای تُور نُوں بنّھے—
پَےڑ اساڈی لَے گِآ, تُوں هسر دے ونّے۔
اّتھری پَےڑ تے سَےں گِآ
ِاه رُوه البےلا,
دھُوڑاں سُّٹ کے وِچھڑِآ
پھرِهاد دا مےلا,
‘ٹِک ٹِک’ سُندی رهی سی, ِاه کدم ن تھںمھے-
پَےڑ اساڈی لَے گِآ, تُوں هسر دے ونّے۔
مےلے وِچ جا کیتیآں
دو کَےس نا' گّلاں
لَے گِآ جِںدڑی رول کے
وِچ تھلاں تے جھّلاں,
جان نِمانی رُنّدی, ن ڈاڈھا منّے-
پَےڑ اساڈی لَے گِآ, تُوں هسر دے ونّے۔
ڈُوںگھے تھل وِچ اُترِآ
تےرا باج اراکی,
سِرِ کِلکاری ماردا
تِرا رُوه هُسناکی,
تُر گاے توسا لُّٹ کے, کُجھ لوک نِکںمے—
پَےڑ اساڈی لَے گِآ, تُوں هسر دے ونّے۔
“پَےڑ بِناں کُجھ لّبھِآ ?”
گّل کرے لوکاای,
مّچدے, تھلاں دے پار توں
مےری واج ن آای,
مَےنُوں آ سمجھااُںدے سوهنِآں, اُّٹھ هنّے هنّے—
پَےڑ اساڈی لَے گِآ, تُوں هسر دے ونّے۔
جو تُوں کسکاں ماردَےں
لُّٹ لَےںدیآں گهِراں,
سُن ڈھول دا ڈّگا ڈِّگدی
غش کھا وِچ وِچ کهِراں,
تِڑ دے هےٹھاں لُکے نے, مےرے بول دو ننّے—
پَےڑ اساڈی لَے گِآ, تُوں هسر دے ونّے۔
بهِ پھرِآداں کیتیآں
تےرے رُّکھ دی چھاوےں
پیلا پّتر چُّکِآ
مَےں سُورج ساهوےں,
کِس لای اسیں پھکیر هاں, وِچ مارُو لںمے ?
پَےڑ اساڈی لَے گِآ, تُوں هسر دے ونّے۔
سںکھ جدوں کُرلاںودا
چڑھ سِکھر دُپهِراں,
هُوںگر کالے کھُوه دی
وِچ اُّٹھدی گهِراں,
کوای 'واج اّلاه دے هان دی, پای کّپر بھنّے-
پَےڑ اساڈی لَے گِآ, تُوں هسر دے ونّے۔
اید دے چنّ نُوں ڈّکنا
های وّس ن تَےںڈے,
سهِ کے دید 'چ بَےٹھ گاے
مِرے سَوک دے پَےںڈے,
پلک دے اَوهلے چھِپے نے, مِری رِسم دے پنّے—
پَےڑ اساڈی لَے گِآ, تُوں هسر دے ونّے۔
پَےڑ نُوں کِس لای تّکنا ?
کِاُں رُّت مهینا ?
مهِرم بول پُگاںودا
چُّک کھِںڈِآ چینا;
لںگھ گای رات اُداسِآں, دِهُں چڑھن سُونّے-
پَےڑ اساڈی لَے گِآ, تُوں هسر دے ونّے۔
سُن! ےار کھُداای کُوکدی
مےری نجر جاں اُّٹھے,
ِاس سںگھنے جھّل وِچ کِتے تاں
مےرے جامن سُّتے
اُهیاَو ساهد, تے پّتناں, 'تے اُهیاَو ونّے—
پَےڑ اساڈی لَے گِآ, تُوں هسر دے ونّے۔
در-درواجے سُّتِآ, مےری نجر ن منّے۔
