هّتھ 'چ وںجھلی کاسا سوٹا, وِّچ کِسے نے کُجھ پايا نهیں۔
نا مَےں کوای فکیر بنِآ, خُدا جے تُوں مُڑھکے آيا نهیں۔
نا شَےری کوای فکیری کیتی, جے ِابادت هی سمجھ 'چ آای نهیں۔
کاهدا مَےں هويا راںجھا جوگی, جے ےاری کِسے نال تُوں لاای نهیں۔
خُدا نا تُوں مِلِآ نا ےار مِلِآ, لّبھدا رِها اُه گھر-گھر جا کے۔
کرنی سَوکھی نهیں اَوکھی بهُت فکیری پای, آيا بُّلھا وی تھاں-تھاں دھّکے کھاکے۔
ےار وِّچ لّبھدا رِها خُدا اُه, پر رّبا لفزاں 'چ مِلِآ هی نهیں۔
کی ےار منايا کی خُدا اُه, کی پتا کَون غلت تے کَون سهی۔
پھےر مِلدا نهیں خُدا فکیرا, جے دُنیآںداری 'چ هی تُوں پَے گِآ۔
اُهی راںجھا فکیر جوگی کهِ سکدا, جِهڑا رُوه کّڈھ سّجن دی لَے گِآ۔
شَےری چھّڈدے لِکھنا تےرے بس دا نهیں, تےری هیر تےرے گیت نهیں سُندی۔
جاں ےار منا 'لا جاں خُدا تُوں آپنا, ِاهی سّچی لوکو فکیری هُںدی۔
