نَوبت وّجی جدوں توں, دِل دھڑکے مےرا۔
تّکِآ راه نابُود تے, پرچھاواں تےرا۔
نِںموجھُون نے بَےٹھیآں
سِر سُّٹ رکاناں,
کالے جل چوں اُّٹھ کے
کُرلااُںدیآں جاناں,
اّدھی رات نُوں کُوکیآں
چهُں کُںٹ جیراناں;
سںسا پھڑِآ جِںد نے, نا سابت جےرا۔
نَوبت وّجی جدوں توں, دِل دھڑکے مےرا۔
پیلے پّتر نال ن
مےری کھےڈ وِهانی,
تھل-اُدِآن 'چ کِتے تاں
مےری ارج دے پانی !
باج ن نجریں آںودا
ن کُوک پُرانی,
سُنّ-درِآ وِچ کدوں دا, ڈھهِ پِآ بنےرا,
نَوبت وّجی جدوں توں, دِل دھڑکے مےرا۔
پُرسلات توں دِسے پای
هاں, مجلس کوای,
هِّک مےلے دی ےاد وی
بھر اّکھیاےں چوای,
اںباں دی چھاں هےٹھ سی
کدے جِںدڑی روای,
وهِ گِآ لهُو دے پانیاےں, دروےس دا ڈےرا,
نَوبت وّجی جدوں توں, دِل دھڑکے مےرا۔
وّڈے تکڑے روںدیآں
بھر نیر رکاناں,
"باگاں دے وِچ کھےڈ کے
تُر جااےں جُآناں"
ٹِّلے 'تے بهِ دےںودے
مےرے ےار اجاناں,
مان کراں کی ےار 'تے, مُڑ پااے نا پھےرا,
نَوبت وّجی جدوں توں, دِل دھڑکے مےرا۔
پايا رےت دے بُّت نُوں
چهُں کُںٹاں گھےرا,
مںگدا پِآ هِساب هَے
ِاک سجدا مےرا,
بھرے هواے درِآ جِاُں
دِل سِّکدا تےرا,
سُندا پِآ پھکیر نُوں, کوای سُکھن اُچےرا-
نَوبت وّجی جدوں توں, دِل دھڑکے مےرا۔
تّکِآ راه نابُود تے, پرچھاواں تےرا۔
