پھے-پھهم نهیں اےهناں جّٹیآں مُولے,
سهنیآں سّمیآں نّسیآں نُوں ۔
کِاُں وّت مَےں تے لَے لَے آون,
کُڑیآں پھّٹیآں هّسیآں نُوں ۔
بھاه لّگے ِاهناں پھاهیآں نُوں,
مَےں گل کِوےں گھّتاں رّسیآں نُوں ۔
کِاُں وّت نااُں کھےڑے دا کهِںدا,
اساں راںجھن دیآں تّسیآں نُوں ۔
هَےدر وّس اساڈڑا ناهیں,
مت که ِاشک دیآں کّسیآں نُوں ۔۲۰۔
