پھِر نجر تے چھا گِآ دِل توں اُتردا هی نهیں۔
وکت هَے کِ ےار بِن ِاک پل گُجردا هی نهیں۔
ےاد تےری دے هُما سِر توں اُڈاواں رات دِن,
مَےں کِسے دے لارِآں دے پر کُتردا هی نهیں۔
اَے ملاهو ! لَے چلو بےڑا مےرا مںجھدھار نُوں
گرک هو جااے اُه بےڑا جو اُبھردا هی نهیں۔
اَے سراپھو! اَے لُهارو! اَے سهِر! اَے سهِرےار,
رات دے مّتھے کوای سُورج اُکردا هی نهیں۔
دُوجِآں دے واستے جو گھر بنااُںدے نے سدا,
بےگھراں دا جِںدگی بھر گھر اُسردا هی نهیں۔
وکت نُوں والاں توں پھڑ کے سُّٹ لَےںدا هےٹھ جو,
وکت کاهِل تاں اَوس اُّتھے هّتھ اُٹھاردا هی نهیں۔
رات مّسِآ, رات پُنِّآ, آ رهی ِاک جا رهی,
سابکا ماسُوک تاں مےری اُمر دا هی نهیں۔
