پھِر سمُںدر 'چ کوای مَوج اُّٹھی۔
پھِر کِنارے تے آ گای کِستی۔
اُسنُوں دُنیآں نا دین دی پرواه,
اُه هَے دیوانا اُه هَے ِاک وهِسی۔
جو نا کهِنا سی اُه وی کهِ دِّتا,
هور ِاه دُنیآں اُسنُوں کی کهِںدی۔
جِسنُوں ٹںگِآ سی اُنھاں سُولی ’تے,
هور کوای نهیں سی اُه مَےں سی۔
مَےں وی هَےران هاں کِ آکھرکار,
بات کِّداں ِاه دُور تّک پهُںچی۔
ِاک تماسا هَے دوستا اےتھے,
تےری هستی کِ جاں مےری هستی۔
