پھُّلاں دے رںگاں نُوں گجلاں وِّچ مهِکاوےں تاں مَےں منّاں
‘سبداں دے سُر پںچھی’ گیتاں وِّچ لهِراوےں تاں مَےں منّاں۔
وےکھ سوےرا, پھُّل, بُوٹے, پںچھی چسمے, ندیآں جاگ پاے
اُگدا سُورج, آلس مارے, نُوں دِکھلاوےں تاں مَےں منّاں۔
کالے دھن دے کھیسے بھرکے, جھُوٹھی دَولت کِس کاری دی
سُّچی کِرت کماای کرکے ڈںگ ٹپاوےں تاں مَےں منّاں۔
ماواں ٹھںڈھیآں چھاواں بّس گیتاں وِّچ چںگا لگدا هَے
ماں واںگُوں گِّلے بِستر وِّچ رات بِتاوےں تاں مَےں منّاں۔
سِرپھِرِآں دی بستی اںدر هر کوای راںجھا مجنُوں هَے
پربت دی هِّک توڑ کِ پانی کّڈھ لِآوےں تاں مَےں منّاں۔
مںجِل تے پهُںچن دی چِںتا گھُن واںگُوں کھاای جاںدی هَے
سپھری هَےں تاں سپھراں دے وِّچ مَوج مناوےں تاں مَےں منّاں۔
نیوےں رُّکھاں نُوں هی مِّٹھے پھل لگدے هن ِاه جاندِآں
هاُمَےں دا جِنّ آپنے وِّچوں مار مُکاوےں تاں مَےں منّاں۔
ےاراں نال بهاراں سّجنا بّس کِتابی گّلاں نے
دِل دے راںجھے تاایں آپنا میت بناوےں تاں مَےں منّاں۔
کھُّلھے نَےن پےالے جد تّک دُنیآں رںگ برںگی ےارا
اّکھاں میچ کے ِاّک وی تِتلی پھڑ دِکھلاوےں تاں مَےں منّاں۔
اّج دے چِّٹے, بھگوے, بابے, سںتاں, سادھاں وِّچوں ‘اُّپل’
سُوفی بابے بُّلھے والی جھلک وکھاوےں تاں مَےں منّاں۔
