هںجھُو رات دے تُپکے ترےل دے نے,
هںجھُو هںجھُوآں تے سِّٹدے گُزر چّلے ۔
زِںدگی کی اے نَےناں پِآسِآں دی,
روںدے آاے ساں پِّٹدے گُزر چّلے ۔
خُون جِگر دا تلی 'تے رّکھ کے تے,
دھرتی پوچدے پوچدے گُزر چّلے ۔
اےتھے کِوےں گُزاریاے زِںدگی نُوں
ِاهو سوچدے سوچدے گُزر چّلے ۔
