ِاه جِنّا سَوکھا لگدا اے
هّتھیں خُد دا چِهرا دھونا
اَونا هی مُشکِل هُںدا اے
خُد ’چوں خُد هی منفی هونا۔
رُّسن نُوں تاں جّگ رُّس جاںدا
شِکوِآں دے کھںجر نُوں پھڑ کے
سّچ نُوں لوڑ نهیں پردے دی
جھُوٹھ کرُو کی ساهوےں اڑ کے۔
پھُّل هرےک هی خُش هو سُںگھدا
کَون کںڈِآں دا درد پچھانے
اُه تاں پھُّل دی راکھی کردے
پھےر وی سبھ لای اُه نِتانے۔
ِاّک کرِشما اّکھ پای لوچے
تھل نُوں ساگر گل نال لااے
ون ترِن مَولے پَون رُمکدی
بّس ِاّک وار تُوں دِس پا وااے۔
سُورج وّڈا جاں چنّ هَے چھوٹا
ِاه وی دّسن دی لوڑ هَے کی
اّکھ دی پُتلی سبھ پچھانے
کِرن, رِشم دی تور هَے کی۔
