کهِںدا کَون اے مّٹاں دے مّٹ دے دے,
چّکھن واستے ِاک دو جام ای سهی ۔
لّکھ شُکر اے مزب نهیں سِر چڑھِآ,
مَےں هُسن دا ادنا غُلام هی سهی ۔
ول ولا کے گلیآں دے پھِر اںدر,
هويا آپ بھاوےں بے-آرام ای سهی ۔
مَےاخانے 'چ مُّلاں نُوں لَے آياں,
پیںدا نهیں تے چلو بدنام ای سهی
