کّلھ دی گّل بُکھاری پِآ جِاُوںدا سی,
جِهدی اّج پاے برسی منااُںدے نے ۔
ٹُکڑے چُن چُن اُهدی تکریر والے,
جھُوم جھُوم کے سارے سُنااُںدے نے ۔
باپُو سهِک مويا باسی ٹُکڑِآں نُوں,
پُّتر پُوڑیآں دان کرااُںدے نے ۔
جِاُوںدی جان رهیآں لیراں تن اُّتے,
موياں بااد پاے چادر چڑھااُںدے نے ۔
جِاُوںدی جان نا کوٹھڑی رهِن لای سی,
هُن مکبرے پاے بنااُںدے نے ۔
جِاُوںدی جان سُکھ-چَےن نا لَےن دِّتا,
موياں بااد درُود پُچااُںدے نے ۔
دانِشوراں نُوں سدا خوار کردے,
بھُّکھا ماردے سُولی چڑھااُںدے نے ۔
آپنے کیتے 'تے کدے نا شرم آای,
ڈُّب مرن 'تے پچھتااُںدے نے ۔
