مےرے گیتاں دی لاجوںتی نُوں,
تےرے بِرهے نے هّتھ لاِااَے ۔
مےرے بولاں دے زرد پّتِآں نے,
تےری سردل 'تے سِر نِواِااَے ۔
ِاه کَون مالی هَے دِل مےرے دا
چمن جو پھّگن 'چ وےچ چّلِاَے,
ِاه کَون بھَورا هَے جِس نِکھّتے نے
مےرے غم دی کلی نُوں تاِااَے ۔
اُه کِهڑی کںجک سی پیڑ مےری دی
جِس نے دُنیآں دے پَےر دھوتے,
ِاه کِهڑی هسرت هَے جِس نے دِل دے
ویران وِهڑے 'چ چَوک واهِاَے ?
مےرے ساهاں دی پَون تّتی دا
کِهڑا بُّلا کھلا 'چ گھُلِاَے,
ِاه کِهڑا هںجھُو هَے مےرے نَےناں دا
شهِر چھّڈ کے جو مُسکراِااَے ?
مےری اُمرا دی لاجوںتی نُوں,
تےرے بِرهے نے هّتھ لاِااَے ۔
مےرے ساهاں دے زرد پّتِآں نے
تےری سردل 'تے سِر نِواِااَے ۔
مےل تےرے دے مُّکھ سںدھُوری 'تے
پَے گایآں نے وے هور چھاهیآں,
هور غم دے هُسین مُّکھ 'تے
وے کِّل پھُرکت دا نِکل آِااَے ۔
ٹُر چّلی هَے باهر جوگن
وے کرن پّتجھڑ دا پاک تیرتھ,
تِتلیآں نے ملُوک مںجری دا
پیٹھ مّتھے 'تے تِلک لاِااَے ۔
نںگے پَوناں دے سُهل پَےراں 'چ
کِرن چانن دی چُبھ گای هَے,
بیمار بّدلاں دے گل 'چ راتاں
کرا کے چنّ دا تویت پاِااَے ۔
ےاد مےری دی لاجوںتی نُوں
تےرے بِرهے نے هّتھ لاِااَے ۔
پیڑ مےری دے زرد پّتِآں نے
تےری سردل 'تے سِر نِواِااَے ۔
بیتے ورھِآں دے گهِرے ساگر 'چ
پھےر آِااَے جوار-بھاٹا,
سِدک مےرے دے سںکھ, گھوگے
ملاه سمِآں دا چُگ لِآِااَے ۔
راتڑی دے سِآه مےرے 'چ
کھُوه چانن دا گِڑ رِها هَے,
چُّپ دی مَےں مُلَےم گادھی 'تے
هِجر تےرے دا غم بِٹھاِااَے ۔
هںجھُوآں دی جھلار نِّتری 'چ
دید تےری دا سوهل سُپنا
وے شَوک مےرے نے مُڑ نُهاِااَے ۔
آس مےری دی لاجوںتی نُوں
تےرے بِرهے نے هّتھ لاِااَے ۔
سبر مےرے دے زرد پّتِآں نے
تےری سردل 'تے سِر نِواِااَے ۔
اّج اُمیداں نے اںبراں تھیں
هَے سون-رِشماں دی لاب لاای,
اّج هےاتی دے کالے کھےتاں 'چ
تارِآں دا مَےں کن بِجاِااَے ۔
آپنی اُمرا تے تےرے ساهاں دی
مهِک نُوں هَے مَےں زرب دِّتی,
ےاد تےری دا ِاک هاسِل…
تے سِفر باکی جواب آِااَے ۔
مےرے گیتاں نے درد تےرے دی
خانگاه 'تے وے پڑھ کے کلما,
شُهرتاں دا وے مُرغ کالا
هلال کر کے نزر چڑھاِااَے ۔
