لاںبُو ساڈے سینے دے وِچ, بل-بل اُّٹھدے هاواں نال!
اےه نِرالی اّگ نا بُجھدی, ےارو ٹھںڈیآں چھاواں نال!!
ِاشک تےرے وِّچ, سبھ کُجھ کھُسا, دین ایمان تے دُنیآں وی,
آپنی زات-شِفات کی دّسیاے? سانُوں کی هُن ناواں نال?
لّکھاں سال ِابادت کرنی, اَوکھا کںم 'ملاِاک' دا,
هُکم کرےں تاں مَےں وی رّبا, بھارے بھار وںڈاواں نال!
مسجِد-مںدر سبھ تھاں لّبھِآ, لّبھ-لّبھ کے لاچار هواے,
کِهڑا مُوںه لَے واپس جاایاے? آاے هَےساں چاواں نال!
اسیں نِمانے ساد مُرادے, بھارے دُّکھ جُداایآں دے,
ِاشک نے ساڈا سّبھ کُّجھ لُّٹِآ پُٹھے-سِّدھے داواں نال!
کاسِد نُوں کی سار هَے 'آشِک', ساڈے تے جو بیتی هَے,
اُهدے وس دی گّلھ نایں لّگدی, لّگے تے مَےں جاواں نال!
