لاٹ اُّٹھی هواُو جل چڑھے هونگے
نَےن اُهدے وی مُڑ مُڑ بھرے هونگے
کیهنے دھرتی دا دِل پھول کے دےکھنا
سارے رُّکھاں دی چھاوےں کھڑھے هونگے
هُوک سُن کے هواواں دی ڈردا هَے دِل
سَو سَو واری جِاُوںدا تے مردا هَے دِل
لا کے آيا سی وِهڑے 'چ بُوٹے جو مَےں
سُّک گاے هونگے کِ هرے هونگے
کِنّے دُّکھاں دے پانی چڑھے هونگے
مےرے سُپنے نِآنے ڈرے هونگے
پھُّل توڑن گاے نا گھراں نُوں مُڑے
کِّسے اّگ دے تُسیں وی پڑھے هونگے
بھےٹ کر گاے پھُّل تارے کای
ڈولھ کے وی گاے هںجھ کھارے کای
اُهناں راتاں دا مُڑنا کدوں چاننا
چنّ جِهناں دے سُولی چڑھے هونگے
کںب جاوے جے ٹاهنی توں پّتا کِرے
دِل وِچارا کھِآلاں نُوں پُّچھدا پھِرے
جِهڑے بوهڑاں دے تھّلے جُآنی کھِڑی
تُر گاے هونگے کِ کھڑھے هونگے
مےرے سُپنے 'چ لُک لُک کے جگدا سی جو
مےری مِّٹی نُوں آسمان لگدا سی جو
کی پتا سی کِ ِاک اَوس تارے بِناں
موتی چُنّی 'تے سَےآں جڑے هونگے
اَےسی مجلس وی ِاک دِن سجےگی جرُور
ارس کھُد آاےگا مےدنی دے هجُور
مےری مِّٹی دا کھِںڈِآ هواُو چاننا
تارے بنّھ نے کتاراں کھڑھے هونگے
