لب سُّکے تے اّکھاں وِچ برساتاں نے ۔
ساڈے لےکھے لِکھیآں کالیآں راتاں نے ۔
کُّجھ هَوکے, کُجھ هاواں تے کُّجھ روگ نوےں,
سّبھے تےرے پِآر دیآں سَوغاتاں نے ۔
سّجے تُوں اےں کھّبے تُوں هر پاسے تُوں,
چار-چُفےرے هُںدیآں تےریآں باتاں نے ۔
لَےن کی جاایاے دُنیآ دی ِاس مںڈی توں,
گھٹ گاے بںدے رںگ برںگیآں زاتاں نے ۔
اُه هی ساڈے راهبر هُںدے هر واری,
پڑھیآں هوایآں جِنهاں چار جماتاں نے ۔
کی 'رهیل' اے پّلے آپنے بخشِش لای,
کُجھ همداں نے کول مےرے کُجھ نااتاں نے ۔
