ادھی راتیں اےس وےلے ڈھا کِنھے ماری اے ?
آه لَے ! بھاوےں جنّتے دا مُںڈا مر گِآ اے,
زِںدگی دے دُکھاں توں کِنارا کر گِآ اے ۔
روگ ! ِاه روگ !! کوای جان والا نهیں سی,
سوچناں واں هُن بُّڈھی ماں کی کرےگی,
کِهڑی آس جیوےگی تے کِهڑی آس مرےگی ۔
زِںدگی دے ڈںگ وی مُکاياں نهیں مُکدے,
کرماں دے مارے کھوبھے,
آپ تے سُکاياں نهیں سُکدے ۔
پِںڈ سارا جاندا اے,
جِهڑے هال اَوس نے رںڈےپے وِچ,
جّپھر جال جال کے تے مُںڈے نُوں پڑھايا سی ۔
پھےر کِنّے وختاں تے کھےچلاں دے نال اُهنُوں نَوکر کرايا سی ۔
سِهرے گانے بنّھے,
جدوں ڈولی لَے کے آيا سی ۔
کِنّے اےس جنّتے نُوں چا ارمان سن ۔
بُڈھی جهی جِںد سی تے سدھراں جوان سن ۔
پتا نهیں سی پّکِآں تے گڑے پَے جاںدے نے ۔
رهِمتاں دے بّدلاں 'چ کوٹھے ڈھهِ جاںدے نے ۔
اج پای بَےٹھ کے تے روںدی اے نسیباں نُوں ۔
خُشیآں نا پچدیآں ڈِٹھیآں غریباں نُوں ۔
مَےنُوں ڈاڈھا ےاد اے,
سنے نُوںه لهَور جدوں پُت کول گای سی,
چِڑی گھر, اجَےب گھر,
ملکا دا بُّت نالے داتا ساهِب تّکِآ ۔
اُه کِهڑی تھاں سی,
جِهڑی بھُلی رهی سی ۔
نِت اےها کار سی,
مُںڈا بڑا سااُو,
بّتری 'چوں کّڈھی هوای هر گّل منّن نُوں تِآر سی ۔
لاهَور ! لاهَور اے,
نُوںه سّس کول جدوں بَےٹھدا تے آںهدا سی ۔
اُهدا بڑا شُکر اے, جے,
پِںڈ دِآں پھستِآں توں اےتھے ٹُر آاے هاں ۔
چلو کی هويا بھاوےں سَوڑا ای مکان جے,
نھےرا زرا هَے- پر,
بِجلی دے بٹنے 'چ چاننے دی جان اےں ۔
بھادروں 'چ پتا اے جو پِںڈ هال هوںدا اے,
هر کوای پِت هّتھوں,
کھُرک کھُرک پِںڈا پِآ کھوںهدا اے ۔
اےتھے پکھے چلدے نے شان جهی شان اے,
رّبا تےرا شُکر جِنھےں اےتھے لَے آںدا اے ۔
تاهیاےں پتا لّگا جدوں,
ِاک دِن گھر آ کے آںهدا اے ۔
"اج مےرا پِںڈا کُجھ ماںدا اے ۔"
اَوس دِن مںجی تے اجِها پِآ پھےر نهیں اُٹھِآ ۔
جھُوٹھی هوا اتے جھُوٹھے چاننے دا مُّٹھِآ !!
