ڈُّلھے لهُو دی کےسر جِهی کھُسبُو مهِکاوے
وےکھیں ! کِّدھرے ڈُّلھِآ لهُو بےکار نا جاوے
بےسک کر لَے پِآر نِمانی جِںدڑی تاایں
پر چڑھ جاویں دار جدوں وی مَوکا آوے ۔
کاگج جِهے پھُّلاں جِاُں جِاُںدے بهُتے لوکیں
مهِک بِناں کھِڑدے تے وِکدے بهُتے لوکیں
کھاںدے,پیںدے,جںمدے تے مر جاںدے نے بس
لهُو دے کےسر جِاُں پر کُّجھ مهِکااُںدے لوکیں ۔
جینے تے مرنے دا بھےد سمجھ نا آيا
سَوں سَوں کے تے کھا پی کے هَے پےٹ ودھايا
لوڑوںد دی لوڑ کدے نا کیتی پُوری
کِرت کماای چوں نا تُوں دسوںدھ بچايا ۔
دےس دھرم لای پی گاے نے جو جام سهیدی
مےلے لّگن, کےسر چھِڑکن, دھام سهیدی
رهِںدی دُنیآں تیک چمکدے چنّ سِتارے
پَے نایں سکدا ڈُّلھے لهُو دا دام سهیدی ۔
جوبن رُّتے نسِآں وِّچ گلتان رِهَےں تُوں
آپنے گُر پَےگںبر توں بےایمان رِهَےں تُوں
جِّت لَے باجی هُن تاں چھّڈ دے نسِآں تاایں
پهِلاں ورگا ناهیں سےر جوان رِهَےں تُوں ۔
