مِّتراں تیکن کِوےں پُچاایاے
کِّسا دِل دِلگیراں دا
لکھ بدیآں بدنامیآں تھانیں
لںگھدا راه فکیراں دا
دروےشاں دی جُون هںڈھاای
در در وںڈن کھَےر گاے
درد دی چُٹکی دےنی بھُل گاے
پھل پايا تکسیراں دا
کںدھاں چھاوےں گھُوک پاے سن
اچن اچانک کُوک پاے
کِاُں لںگھِآ مَےں اےس گلی ’چوں
پهِن کے چولا لیراں دا
سُکھساںدی ساں شَوک شَوک وِچ
روگ کُلهِنے لا بَےٹھے
کِاُں وںڈِآ مَےں مّتھيوں کڈھ کے
ِاه چُّٹکا اکسیراں دا
کھُلھی هوا وِچ اساں اُڈااے
پِںجرے پِںجرے جا بَےٹھے
دوش اُنھاں تدبیراں دا سی
ےا ِانھاں تکدیراں دا
ِاس بگلی وِچ اُهناں کھاتر
اجے وی جگمگ دیوے نے
سانُوں جِنھاں بُجھااُن لای سی
لايا زور اخیراں دا
