لّکھ واری ورگلايا مَوت نے
لّکھ لالچ تے سُنےهے گھلدی رهی
مَےں ےکینن هی کھرے پاسے 'تے هاں
جِںدگی تاں هی مِرے ول دی رهی
لاٹ دے پَےراں 'چ کںڈا چُّبھِآ
لّکھ بھںبٹ پیڑ چُّگن بهِ گاے
پیڑ وی هر پَےر 'تے گھٹدی رهی
رات وی هر پَےر 'تے ڈھلدی رهی
سِار مےرے نھےرِآں وِچ گُںم گاے
کوٹھڑی مےری سدا کالی رهی
پھےر دّسو کی کراں بِجلی نُوں مَےں
رات جو سڑکاں ’تے هی جلدی رهی
آکھدے نے کِ کِسے مںڈی دے وِچ
سُورجاں بولی لواای آپنی
روسنی ساری نُوں دِن هی لَے گِآ
رات بَےٹھی هّتھ هی ملدی رهی
کِںج کومل هوس دا کھاجا بنے
هوس ِاک اُه سَےا جو مِٹدی نهیں
ٹھںڈھ سُورج نُوں کدی وی نا پای
برپھ سارے جّگ دی گلدی رهے
