اُه وی دِن سن, هُن وی اُه دِن هن,
دھرمگڑھ توں دُور لںمی سڑک ول تُردا ساں۔
مَےں تُردا ساں
سِکھر دُپهِراں دی دھُّپ دے نسے وِچ ڈُّبِآ
پِںڈ دے چاا وِچ اُمھلدا
باهروں چُّپ, سُنّ-مُورت !
پر اںدروں کھےڈاں کھےڈدا بچپن والیآں,
تارے-میرے دے کھےتاں 'چ هُّلدا
چڑھدیآں کنکاں نُوں 'واجاں ماردا
مےرے اںدر وی چڑھدیآں جُآنیآں !!
تّکدا بےریآں بےراں دے نال لّدیآں
وےکھدا اسماناں دے نُور نُوں
جو پانیآں نُوں چُںمھدا
ڈُںمھاں دی ڈُوںگھ نُوں چھےکدا
نسدا جرے جرے 'چ۔
مَےں سوچدا : ِاس رےت دے کِنکے نُوں مُڑ نهیں دےکھنا,
وےکھ لواں کھلو کے
نسا لِجاواں سمےں نُوں مِرگاں دی ڈار واںگُوں۔
وےکھاں, سبھ کُّجھ وےکھاں, وےکھدا جاواں,
روجھاں دے نال جاواں, کّسیآں دے نال وّگاں,
دھرتیآں دے نال سَوواں, ارساں دے نال اُّڈاں۔
مَےں هر پاسے نّساں, مَےں هر ون لُّکاں,
مَےں هر بُور هُّلاں, مَےں هر پَون نّچاں,
مَےں هر نگر وّساں, مَےں هر نُور لّساں۔
