لںگھیآں نے سِر 'توں بھاوےں زُلم دیآں گّڈیآں ۔
سّچ آکھن والیآں مَےں آدتاں نهیں چھّڈیآں ۔
زُلم نے اّج پھےر اُهدے زرفاں نُوں للکارِآ,
جِس دے اّگے وےلِآں گِن-گِن لکیراں کّڈھیآں ۔
آس دا سُورج پتا نهیں پُںگھرےگا کِس گھڑی,
پاغلاں دے واںگ دےکھاں روز چُّک-چُّک اّڈیآں ۔
سوچ دے وےلے سی جِهڑے نیںدراں نے کھوه لاے,
مِّل دے وِّچ کںم کر-کر چُور هوایآں هّڈیآں ۔
مَےں وی آں مکرُوز, مےرا باپ وی مکرُوز سی,
مےریآں سوچاں نے مےری اُمر توں وی وّڈیآں ۔
وکت دا 'ایسا' 'سلیم' اّج مُشکِلاں وِّچ گھِر گِآ,
سوچ نے اُس واستے تھاں تھاں سلیباں گّڈیآں ۔
