لهِراں, اُچھل اُچھل کے آن
لهِراں, مچل مچل کے جان ۔
نیلے جل دے سینے اُّتے
ِاک دُوجی دیآں باهاں پھڑکے
جھُںمر کوای پان ۔
نچ نچ پاگل هوایآں هیراں
وںجھلی دی مِٹھڑی لَے سُن کے
جھُوںم جھُوںم لهِران ۔
تھک تھک جاون پَےر ِانھاں دے
کںڈھے دیآں باهاں وِچ سَوں کے
هِّکڑی نُوں گرمان ۔
راتیں ِاهناں دے وِهڑے اںدر
چنّ-چاننی, تارے دی لوا
مِّٹھا مِّٹھا مُسکان ۔
چِّٹیآں چِّٹیآں چنّ دیآں ِاشماں
لهِراں دے سینے نُوں چُںم کے
پرچھاویں لُک جان ۔
جد سمیر دا بُّلا آوے
جاگ پَےن اںگڑاای لَے کے
اّدھ-سُّتے ارمان ۔
سُوهیآں-سُوهیآں سُورج-کِرناں
لهِراں دے کومل هوٹھاں نُوں
رںگلی سُرخی لان ۔
آ وے ماهی ! هاں نی چنّیاےں,
لهِراں تے کںڈھِآں دے واںگُوں
پا لایاے پهِچان ۔
اُچھل اُچھل کے لهِراں آن ۔
مچل مچل کے لهِراں جان ۔
