لِآاے رات نُوں کِس تھاں مےرے گُناه مَےنُوں
سوےر هوای تاں گھر دا مِلے نا راه مَےنُوں
جِمیں تے ڈِّگِآ جدوں مےرا تپدا سُورج هی
کِسے دی چھاں نا رهی جو دےوے پناه مَےنُوں
مَےں اُُس جھیل دے ساُلے بدن دا واکِف ساں
نهیں سی تهِ 'چ پاے پّتھراں دی تھاه مَےنُوں
مَےں جِس سلیب تے چڑھِآ, اُه پھےر بِرکھ بنی
هُن اُس سلیب توں پھُّلاں دے واںگُوں لاه مَےنُوں
مَےں اّدھی رات نُوں ِاک آدمی دی چیک سُنی
تے اُس توں باد سُنے آپنے نا ساه مَےنُوں
