هُسَےنا تےلی , زور دی گےلی, بھیم دا بےلی
گھانیآں پںج سی کّڈھدا شامیں۔
دھرماں مّل, اکل دی کھّل, شرت 'تے مّل
ڈھااُن دا وّل بڑا ورِآمی۔
بھّٹ نا دانی, گڑک جنانی, باهمن دا چھُرا,
شاه دا تُرا نے بُری اسامی۔
بوریآ بولے, کُپھراں تولے, کی واه نُوں چھولے
کںبو نُوں ٹولے, بُّلھاں 'تے هاسے چِّت نکامی۔
تےگ دے بّکری, سمےں دی جھّکری کدے نا رّجے,
کھُوهنیآں کّجے سدا هی بھُّکھی۔
شاه دی پّٹی, کھا گای هّٹی, کُلَےنی جّٹی
لُّٹ کے چھیٹاں گھُردی مُّکی۔
جّٹ نا سّکے, لَے جاایں مّکے, چھِّٹے جد پّکے
سکے هی دھّکے بنے نا بےلی۔
سااُن دا پُرا, شےر دا کھُرا, نادر دا تُرا
نا چھّڈ ِاکےلی۔
