ماں جاندی اے بّچا جد وی
اپنا کھُون تے جوبن اپنا
اُسدے ارپن کر دےںدی هَے۔
لوڑ اُسنُوں رهِںدی نهیں اپنی
سبھ کُجھ بّچے دا هو جاںدَے۔
اُسدے پِآر دا وّڈا هِّسا
بّچے دا هی بن جاںدا هَے۔
هردم اُسدی کھَےر مناوے
وار داے اپنا سبھ کُجھ هی
پر بّچے نُوں کھُس رکھدی هَے
هر کیمت تے هر هالت وِچ ۔
بّچا جِهڑا پھرج پچھانے
پِآر دا بدلا پِآر دے وِچ هی
دےن لای جو دُکھڑے جھّلے :
وار جو هُںدا هَے ماں اُتے
اپنی چھاتی تے جھلدا هَے۔
ڈھال بنا کے جِسم اپنا اُه
جنِآ ماں دا اکھواںدا هَے ۔
کھُون نِچوڑے اپنا جِهڑا
اپنی پِآری اںمی کھاتر ۔
بھیڑ بنے جد ماں تے, جِهڑا
چھاتی ٹھوک کے اّگے آوے
بن جاںدا هَے راکھا ماں دا۔
هر کیمت تے هر هالت وِچ
اَوهیاُو ماں دا پُّت کهَوںدَے۔
جنِآ ماں دا اکھوااُںدا هَے۔
دھرتی وی تے ماں هُںدی هَے۔
اَوهیاُ رُتبا هو جاںدا هَے
اُسدے لوکاں دی جنتا دا
اُه جنتا هُںدی هَے هِّسا
مانو دا ِانسانیات دا ۔
ِاسدی کھاتر مردا هَے جو
بھےٹ جوانی کردا هَے جو,
اپنا آپ سمےں لَےںدا هَے
اپنی ماں دے پِآر دے وِچ هی ۔
اُسدے دُّکھاں نُوں هردا هَے
هر کیمت تے هر هالت وِچ
اَوهیاُں ماں دا پُّت کهَوںدَے۔
اَے لَےنِن دی دھرتی پِآری !
تُوں اَوداں دا پُّتر جنِآ۔
بھیڑ دےکھکے تےرے اُّتے
سهِ نا سکِآ رهِ نا سکِآ ۔
چھاتی ٹھوک کے اّگے آيا
سیس تلی تے آيا دھرکے
کُربانی دا هوکا دِّتا,
اُسنے مر جیاُڑے لوکاں نُوں,
"اُٹھ جاگو, جاگو, جاگو
وےلا آيا هَے جاگن دا
مانوتا دی جھولی بھریاے
آاُ ویرو تے بلکارو
کُربانی دا کُںڈ بناایاے ۔
اپنا کھُون تے مِجھ اپنی دی
دھُونی دےایاے جنتا ماں نُوں
مهِل بناایاے مانوتا دا
اپنے کھُون تے مِجھ اپنی دا
گارا لاایاے دیواراں وِچ ۔
هڈیآں لاکے ِاّٹاں تھاوےں
مهِل اُساری کریاے سُهنی ۔
جِس وِچ بَےٹھے جنتا ماتا۔
مِهنت هر ِاک پکھ توں کریاے !
سںگل توڑ وکھاایاے اُه جو
لااے هواے نے سانُوں تے
پُوںجی-پتیآں تے دھنواناں,
رجواڑے تے لوٹُو لوکاں
نے کیتا هَے جِچ جنتا نُوں ۔
آاُ ! کریاے مُکت اےنھاں توں
اپنی جنتا ماتا تاایں۔”
هوکا سُنکے مر-جیاُڑے دا
ماں دے اُس پّتر دا هوکا
جِس دے دِل وِچ ِاک بھاںبڑ سی۔
کُربانی دے ججبے دی تے
آتم-ارپن دی سّدھر دا ۔
هوکا سُنکے مر-جیاُڑے دا
اّگے آاے ےودھے کامے
تے کِرسان بڑے بلکاری
سیس تلی تے دھرکے آاے
جنتا دے متوالے ےودھے۔
اُسدے پِّچھے هواے کّٹھے
جُگ-پلٹااُو ججبا لَے کے
ماواں دے ِاه پُّتر پِآرے ۔
گّجِآ جد اُه سےر دے واںگُو
سرماِاداری کںب اُّٹھی
وکھت پِآ ساهی ٹھاٹھاں نُوں ۔
بھّجن لّگے لوٹُو بںدے
جو هَے سن جنتا دے وَےری
جُگ پلٹے دے سن جو دوکھی۔
تھںم تھِڑکے مهِلاں دے اُّچے
بُرج اُنھاں دے بھوں تے ڈِّگے ۔
پّدھر هوای اےداں سارے ۔
ڈِّگن لّگے ِاک ِاک کرکے
موٹے ڈھِّڈاں والے سارے ۔
اُّٹھن لّگے کامے بابُو
تے کِرسان ِاکّٹھے هو کے ۔
چار کُ اُتلے تھّلے آاے
باکی جنتا اُّتے آای ۔
لال هنےری جھُّلیں اےداں
رںگ لگايا بدلايا تے
جُگ پلٹاکے ِاںجھ وکھايا
تےرے ےودھے ویر سپُّتر ۔
سیس تلی تے دھرکے جد اُس
جُگ-پلٹے دا هوکا دِّتا ۔
تےریآں اکھیآں دا ِاه تارا
تارا دُنیآ دا بنِآ پھِر ۔
وِهڑا تےرا روسن کیتا ۔
جگ-مگ کیتا چانن دے کے
جِسدا جلوا سبھ نے ڈِّٹھا۔
جِسدا چانن سارے هويا
ِاس وِهڑے وِچ اُس وِهڑے وِچ ۔
هَولی هَولی پلٹن لّگے
پلٹ رهے نے تے پلٹنگے,
کِاُںکِ پُّتر جنِآ تےرا
رن بھُومی وِچ کُّد پِآ سی,
راه دِکھلايا جِسنے سبھ نُوں
ِاکمِکتا دا مِل بَےٹھن دا
ساںجھاں دا تے کُربانی دا ۔
سارے بھےد مِٹا کے اپنے
وکھرے رںگاں دے, مجھباں دے,
وّکھو وّکھریآں نسلاں دے۔
کُّکھ سُلکھنی کیتی اُس نے
اپنی ماں دی تے تےری وی
کِاُںکِ کهِںدے نے ِاه دانے
دھرتی وی تے ماں هُںدی هَے۔
