رهِن سدا هی هّسدیآں ماواں۔
ِاه تاں هن جنّت دا سِرناواں۔
کوای نا اَےنا لاڈ لڈاوے,
هّلاشےری دے شےر بناوے۔
کِهڑا مںگے سُّکھاں ساڈیآں,
هر پل ساڈے هی لےکھے لاوے۔
سَو سُرگاں جےهی جِسدی گودی,
جو مِلدی نا هر تھاں هُںدی هَے۔
اُه تاں لوکو! بس ماں هُںدی هَے۔
ماں هُںدی هَے جی ماں هُںدی هَے۔
سهِ کے پیڑاں جِس جّگ دِکھايا,
ممتا دا میںه جِس ورسايا۔
هر دُّکھ وےلے جو چےتے آوے,
رّب توں پهِلاں جو مُوںهوں آيا۔
جِسدا ناں تن من نُوں ٹھارے,
جیںکن بوهڑ دی چھاں هُںدی هَے۔
اُه تاں لوکو! بس ماں هُںدی هَے۔
ماں هُںدی هَے جی ماں هُںدی هَے۔
بّچِآں دے وِّچ جِسدی رُوه وّسے,
کھُش هن بّچڑے تاں اُه وی هّسے۔
کوای نا ِاسدا سانی جّگ 'تے,
جے کوای هَے تاں اُه مَےنُوں دّسے۔
کُدرت واںگُوں اُه پالَے سبھ نُوں,
رّب توں پهِلاں اُه تاں هُںدی هَے۔
اُه تاں لوکو! بس ماں هُںدی هَے۔
ماں هُںدی هَے جی ماں هُںدی هَے۔
جِسدے کولَے اُه کر لو پُوجا,
ِاهدے ورگا نا رِشتا دُوجا۔
جِسدیآں جھِڑکاں وِّچ وی مِّٹھت,
ماکھِاُں مِّٹھی جِاُں مِشری کُوجا۔
امر کهے جنّت وی ساری,
جِسدے پَےراں هےٹھاں هُںدی هَے۔
اُه تاں لوکو! بس ماں هُںدی هَے۔
ماں هُںدی هَے جی ماں هُںدی هَے۔
