گھر نُوں کدے نا چھّڈن والی ماں
اُنھا لںمے پَےںڈِآں ’تے نِکل گای
جِتھوں کدے کوای پرت کے نهیں آاُںدا
اُس دے جان توں بِناں
سبھ کُجھ اُسے ترھاں هَے
شهِر ’چ اُسے ترھاں
بھّجے جا رهے نے لوک
کںماں کاراں ’چ اُلجھے
چّلدے کارکھانے مشیناں دی کھڑکھڑ
کالیآں سڑکاں تے بےچَےن بھیڑ
اُسے ترھاں هَے
اُسے ترھاں اُتری هَے شهِر تے شام
ڈھل گای هَے رات
جگمگا رِها هَے شهِر سارا
رَوشنیآں نال
سِرف ِاّک ماں دے ناں دا
چِراغ هَے بُجھِآ۔
