سُپنِآں نال هی
تاں اّکھاں سجاای دیآں
سُرمے نال کد پلکاں سجدیآں نے
اںبریں چنّ سِتارے نا هُںدے
تاں کِسے نے
اُپر وی نهیں سی جھاکنا
بھُّکھ جے هووے
تاں چنّ دیآں
سّجریآں گراهیآں نال بُجھے
گھراں وِّچ جے
هنےر پَےںدے هن تاں
ماںواں دے سدیوی وِگوچے پااُںدے نے
دُنیآں وِّچ
اُس گھر نُوں
اجے تّک کوای سُورج وی نهیں رُسنا سکِآ
جِتھوں ِاه دیپک بُجھِآ هَے
پُورے آلم وِچ
ِاک هی رّب بنِآ
جِس دیآں جھِڑکاں ماراں نُوں
ساری لوکاای ترسدی هَے
دُنیآں دا
کوای وی باگ هرا نهیں هو سکِآ
جِس دِن ِاه مالن ٹُر جاںدی هَے
سُپھنے مر جان
باتاں مُّک جان جهان دیآں
راتاں چوں
مهِل ماڑیآں وِچ
هیرے موتی سجے وی
ساهاں نُوں نِّگھ نا دےن
اںبر نیوےں کرن جوگے
وی هّتھ نا رهِںدے
سُورج رُّسے
مُوںه نا کرن سُنّے دراں وّل
گیت لوریآں اُّڈ جاںدیآں نے
سرھانِآں هےٹھوں
نیںداں نهیں پرتدیآں پُّتاں نُوں سوااُن لای راتاں وِّچ
مّتھِآں تے اُّکریآں
ساریآں لکیراں مِٹ جاںدیآں هن
لےکھاں دے چنّ سُورج ڈُّب جاںدے هن سارے
کِسے دی وی بھُّکھ نهیں مِٹدی
جو اُس ارس دے هّتھوں تارے گھُلے دُّدھ پین نال بُجھدی سی
پُّتاں دی گُوڑھی نیںد لای
اُه دھرت دی رںگیلی چادر بن وِچھدی
چںد سِتارے کھےڈن آاُںدے
اُس وِهڑے وِّچ
جدوں اُه سںسار سی وسدا
