جدوں دی تُوں گای هَےں ماں !
گھر گھاه دے تِنکِآں واںگُوں
بِکھر گِآ هَے
تُوں بِرکھ سی ِاّک
سںگھنی چھاں نال بھرِآ
گھر دے وِهڑے ’چ کھڑھا
جِسدے تھّلے بَےٹھ
سبھ آرام کردے
هّسدے کھےڈدے
گّلاں کردے
ِاّک دُوجے دے دُّکھ سُّکھ وِّچ
بھاایوال بندے
جدوں دی تُوں چلی گای ماں !
اُه بِرکھ
جڑھ توں اُّکھڑ کے ڈِّگ پِآ هَے
تےرے جان مگروں اُںجھ
سبھ کُجھ اُوےں دا اُوےں هَے
گھر دیآں چھّتاں
گھر دیآں کںدھاں
پر بدل گاے نے
چھّتاں تھّلے رهِن والے لوک
گھر دا وِهڑا اَوهی هَے
پر گھر دے وِهڑے ’چ کھڑھا
اُه سںگھنی چھاں والا بِرکھ
ڈِّگ پِآ هَے
ڈِّگ پِآ هَے اُه بِرکھ
جِس دے تھّلے بَےٹھ کے
سارے ِاّک دُوجے نال
گّلاں کردے سن
ِاّک دُوجے دا
دُّکھ سُّکھ سُندے سن
هُن اُه بِرکھ نهیں رِها
جدوں دی تُوں چلی گای
ماں !
