ماںواں ساڈیآں سمجھا گایآں, دُوروں ِاشارے چھّڈو جی۔
رُّسے نُوں منا لَےنا, پاٹے نُوں سِاُں لَےنا۔
نِمرتا نال کںم لَےنا, دِل ’چوں نا کّڈھو جی۔
سبر سںتوکھ نهیں چھّڈنا, لِآکت دا پا گهِنا جی۔
مِّٹھا مُوںهوں بولنا, هاسے وِّچ مِشری گھولنا۔
مُورکھَے نال نهیں جُوجھنا, پِآراں توں کںم لَےنا جی۔
بن سدا هی سِّکھ رهِنا, سِّکھدے سدا هی رهِنا جی۔
کِرت کرنا وںڈ چھکنا, پّتھر نال سِر نهیں مارنا۔
گُرُو گُرُو گوبِںد سِںگھ منّنا, کاهلے کدے نا پَےنا جی۔
مےرے بابے لوکاں آکھِآ,تےرے لای اےتھے کوای ٹِکانا نهیں۔
اےتھے سبھے سںت مهاتما, تےری نهیں ٹِکنی اےتھے آتما۔
بابے گڑھوی فُّل دھر کِها, اُهناں اگاںه لںگھ جانا جی۔
اےسے لای پںجابی دے وارسو, سرب کِسے اّگے نا بولو جی۔
اُه وںڈیآں دے ماهر, اسیں سهِج نِمانے شاِار۔
ساڈی تّکڑی نانک هّتھ, جِهڑا تےرا-تےرا تولے جی۔
