پریاے نی پریاے !
هُوراں شاهزادیاے !
گوریاے وِنسَےںٹ دیاے !
سّچ کِاُں بندی نهیں ?
هُسن کاهدا, ِاشک کاهدا
تُوں کهی ابھِسارکا ?
آپنے کِسے مهِبُوب دی
آواز تُوں سُندی نهیں ۔
دِل دے اںدر چِنگ پا کے
ساه جدوں لَےںدا کوای
سُلگدے اںگِآر کِتنے
تُوں کدے گِندی نهیں' ۔
کاهدا هُنر, کاهدی کلا
ترلا هَے ِاک ِاه جیاُون دا
ساگر تخایال دا کدے
تُوں کدے مِندی نهیں
پریاے نی پریاے !
هُوراں شاهزادیاے !
خِآل تےرا پار نا-
اُروار دےںدا هَے ۔
روز سُورج ڈھںڈدا هَے
مُوںه کِتے دِسدا نهیں
مُوںه تےرا جو رات نُوں
ِاکرار دےںدا هَے ۔
تڑپ کِسنُوں آکھدے نے
تُوں نهیں ِاه جاندی
کِاُں کِسے توں زِںدگی
کوای وار دےںدا هَے ۔
دووےں جهان آپنے
لاںدا هَے کوای کھےڈ 'تے
هسدا هَے نا مُراد
تے پھِر هار دےںدا هَے ۔
پریاے نی پریاے !
هراں شاهزادیاے !
لّکھاں خِآل ِاس ترھاں
اَونگے ٹُر جانگے ۔
ارغوانی زهِر تےرا
روز کوای پی لوےگا
نکش تےرے روز جادُو
ِاس ترھاں کر جانگے ۔
هّسےگی تےری کلپنا
تڑپےگا کوای رات بھر
سالاں دے سال ِاس ترھاں
ِاس ترھاں کھُر جانگے ۔
هُنر بھُّکھا, روٹیاے !
پِآر بھُّکھا, گوریاے !
کِتنے کُ تےرے وان گَوگ
ِاس ترھاں مر جانگے !
پریاے نی پریاے !
هُوراں شاهزادیاے !
هُسن کاهدی کھےڈ هَے
ِاشک جد پُگدے نهیں ۔
رات هَے کالی بڑی
اُمراں کِسے نے بالیآں
چنّ سُورج کهے دیوے
اجے وی جگدے نهیں ۔
بُّت تےرا سوهنیاے !
تے ِاک سِّٹا کنک دا,
کاهدیآں ِاه دھرتیآں
اجے وی اُگدے نهیں ۔
هُنر بھُّکھا, روٹیاے !
پِآر بھُّکھا, گوریاے !
کاهدا هَے رُّکھ نِزام دا
پھل کوای لگدے نهیں ۔
