ےارا, مَےنُوں نهیں آاُںدیآں چلاکیآں,
مَےں اںدروں امیرزادا هاں۔
مےری جےب وِّچ نهیاَوں کوای دھےلا,
تے ماں دا مَےں شهِزادا هاں۔
لوکیں مےرے نال کر کے چلاکیآں,
تے منو-منی رهِن هّسدے۔
اسیں اُّجڑ کے پِںڈ نواں بنّھنا,
تے سّجنا دِکھااُنا وّس کے۔
سانُوں دھّکے مار سمجھےں تُوں سّجنا, کِ دُنیآں دا تُوں پِآدا هَےں۔
ےارا مَےنُوں نهی آاُںدیآں چلاکیآں, مَےں اںدروں امیرزادا هاں۔
مَےنُوں کر کے تُوں تںگ, نالے آکھدا ملںگ۔
دُّکھ دےن لّگا زرا وی نا سںگدا۔
مَےں هاں غریب, مےرے چںگے نے نسیب۔
جِهڑا وےلا گھڑی هّس-هّس لںگھدا۔
تَےنُوں راتی نیںد نا آوے, ڈر چور دا ستاوے۔
نالے توڑدا تُوں رّب دی, هر مرےادا هاں۔
مےری جےب وِّچ نهیاَوں کوای دھےلا, تے ماں دا مَےں شهِزادا هاں۔
ےارا مَےنُوں نهیاَوں آاُںدیآں چلاکیآں, مَےں اںدروں امیرزادا هاں۔
جِهڑی دُنیآ دا بندا تُوں سانی وے۔
ِاه کُدرت تے رّب دی نِشانی وے۔
گّل سُن چنّنا, تَےں کهِنا تے نهی منّنا۔
رّب دی نهیں منّدا, مےرے کهے کی هَے چّلنا۔
تےرے پَےسا من بھاوے, جِهڑا نال وی نا جاوے۔
جپ ستِ کرتار, کردی مَےں فرِآداں هاں۔
ےارا مَےنُوں نهیں آاُںدیآں چلاکیآں, مَےں اںدروں امیرزادا هاں۔
مےری جےب وِّچ نهیاَوں کوای دھےلا, نانک ساهِب دا شهِزادا هاں۔
