مَےں گیت لِکھدی هاں
مےری مُهّبت, سُپنِآں دے
لّکھ پّلے اَوڈھدی
سّتے آکاش پھول کے
تےری دهلیز ڈھُوںڈدی
هّداں, دیواراں, دُوریآں
تے هّک نهیں کُجھ کُون دا
ڈھُوںڈڈی هَے زِںدگی پھِر
ِاک بهانا جیاُون دا
مَےں گیت لِکھدی هاں...
اُمر بھر دی آرزُو هَے
اُمر بھر دے غم دا راز
سوچدی هاں شاِاد کوای
بن جااے مےری آواز
بن جااے آواز مےری
اج زمانے دی آواز
مےرے غم دے راز اںدر
وّس جااے دُنیآں دا راز
ِاشک هَے ناکام مےرا
رهِ جااے ناکام ِاه
سوچدی هاں, دے جااے پر
ِاک مےرا پَےغام ِاه
گیت مےرے! کر دے مےرے
ِاشک دا کرزا ادا
تےری هر ِاک ستر 'چوں
آوے زمانے دی سدا
مےری مُهّبت دے چِراغ!
ِاه سِآهیآں بدل دے
گیت مےرے خُون دے!
ِاه زار-شاهیآں بدل دے
پھِر کِسے دی آبرُو دا
پھِر کِسے دے پِآر دا
پھےر سَودا نا کرے
سِّکا کِسے زردار دا
پھِر کنک دے پالکاں نُوں
لام نا سّدے کوای
پھِر جوانی اُّٹھدی نُوں
پَےر نا مِّدھے کوای
دھرت اںبر ساڑنی
پھِر اّگ نا بھڑکے کوای
پھےر دودھے دانِآں 'تے
زهِر نا چھِڑکے کوای
کتلگاهاں دی کهانی
پھِر کوای دُهرااے نا
پھِر کِسے دا هُسن, مںڈی
وِچ بُلايا جااے نا
هسرتاں ازماںدیآں نے
پھِر کلم دے زور نُوں
مَےں گیت لِکھدی هاں-
کِ هسرتاں دے گیت پھِر
لِکھنے نا پَےن هور نُوں
مَےں گیت لِکھدی هاں...
